طراحي پوشاك ايران در دوران اشكانيان(پارتيان) (مطالعه بر روي الگو، برش و دوخت لباس ها)

دوران اشكاني عصر رواج تجارت، تكامل زندگي شهري، افزايش حضور زنان، گسترش تمايل زنان به تنوع لباس، اهميت يافتن طراحي لباس و بروز پديده مد محسوب مي شود. از اين رو هدف پژوهش پيش رو بررسي طراحي لباس اين دوران از طريق مطالعه طراحي الگوي كلي، برش و دوخت است. در اين پژوهش علاوه بر منابع مكتوب و بررسي موردي بر روي گزينه هاي متداول لباس مردان و زنان سعي در بازسازي دوباره لباس هاي مورد اشاره بر روي يك پيكره استاندارد و نمايش فناوري طراحي در اين عصر شده است. نتايج نشان مي دهد لباس اشكاني ادامه سير تكامل تن پوش هخامنشي و نفوذ هنر يوناني است و تنها در لباس زنان و به ويژه در مناطق غربي ايران قابل مشاهده است. لباس ها از نظر طراحي محدود و لباس مردان داراي شلوار متشكل از دو پاچه مجزاي آويخته از كمر و پوشش بالاتنه تونيك ساده مادي يا كت و تشك سواركاري بوده و در هر دو مورد داراي برش ساده مستطيل شكل است. لباس زنان فاقد دوخت و متشكل از قطعات پارچه عريض پوشيده شده بر روي يكديگر و شكل كلي آن با برش هاي محدود پارچه، رويه دوزي، حمايل و كمربندهاي پارچه اي و آرايه هاي الحاقي شكل گرفته است. در اين دوره شكل كلي پوشش ها محدود و تنوع ناشي از ملحقات تزييني است. روش تحقيق توصيفي و تحليلي و شيوه گردآوري اطلاعات به شيوه كتابخانه اي و ميداني بوده است.