طراحي معماري با پيش بيني مجزاسازي و نصب مجدد اجزا

Architectural Design Considering Deconstruction and Reinstallation of Components

فرآيند بكارگيري مصالح ساختماني در ايران از استخراج مواد خام تا تبديل به عناصر ساختماني و نصب و بهره وري، امروزه بگونه اي است كه زيان هاي جانبي و آلودگي بسياري در محيط زيست بوجود مي آورد. مجزاسازي، فناوري جديد و راهكار جايگزين تخريب است كه امكان مجزاسازي و استفاده مجدد از مصالحي كه به اين منظور طراحي شده اند را فراهم و در ساختمان هايي كه بهسازي مي شوند، جداسازي لايه هاي مختلف ساختمان با عمرهاي گوناگون را ممكن مي سازد تا اجزا ساختماني بعد از تخريب يا بازسازي به نخاله هاي ساختماني تبديل نشده و مجددا استفاده شوند و به اين وسيله در مصرف مواد و انرژي صرفه جويي شده و آلودگي محيطي كمتري بوجود آيد. طراحي با پيش بيني مجزاسازي در ايران كه ضايعات قابل توجهي از تخريب و بازسازي ساختمان و خطرات طبيعي از قبيل زلزله دارد، رويكردي با ارزش است. همچنين مصالح و روش هاي بومي و پيمون هاي بناهاي سنتي ايران، امكان تطابق با اين روش را دارند. با بكارگيري اصول كاربردي اين شيوه در طراحي معماري و سازه و انتخاب مصالح و همچنين طراحي اجزا و اتصالات مي توان به شيوه مناسبي براي صرفه جويي در منابع و انرژي و بهبود چرخه مصالح دست يافت.