تاثير خاطره گويي گروهي بر احساس تنهايي و نياز به تعلق خاطر سالمندان

The Effect of Reminiscence Groups on Loneliness and the Need for Belonging in Elders

زمينه و هدف:از آنجا كه پديده سالمندي منجر به تغييرات فيزيولوژيكي، رواني و اجتماعي مي شود ممكن است عملكرد سالمندان ضعيف شده و آنها را مستعد اختلالاتي چون افسردگي و افزايش احساس تنهايي كند. اين مطالعه با هدف بررسي تأثير خاطره گويي گروهي بر احساس تنهايي و نياز به تعلق خاطر سالمندان شهر ساري انجام شد. روش ها:در اين مطالعه تجربي كه در سال 1388 انجام گرفته تعداد 32 نفر از سالمندان مراجعه كننده به مركز روزانه سالمندان شهر ساري به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه شاهد (16نفر) و مداخله (16نفر) تقسيم شد. داده­ ها با استفاده از پرسشنامه احساس تنهايي،مقياس نيازبه تعلق خاطر و معاينه مختصر وضعيت رواني جمع آوري شد.نتايج به كمك آمار توصيفي و آزمون هاي تي زوجي و مستقل تجزيه و تحليل گرديد. يافته ها:نتايج بعد از مداخله نشان داد كه بهبودي ميانگين نمرات احساس تنهايي (0/01=p) و نياز به تعلق خاطر (0/01=p) از نظر آماري معنادار بود. در گروه شاهد تفاوت معناداري بين ميانگين هاي قبل و بعد وجود نداشت. همچنين پس از مداخله، مقايسه نمرات احساس تنهايي و نياز به تعلق خاطر دو گروه آزمون و شاهد تفاوت معناداري را از لحاظ آماري نشان داد (0/01=p). قبل از خاطره گويي گروهي تفاوت معناداري بين گروه مداخله و شاهد وجود نداشت. نتيجه گيري:با توجه به اثرات مثبت خاطره گويي بر كاهش ميزان تنهايي و افزايش تعلق خاطر سالمندان مي­توان اين تكنيك آسان و قابل اجرا را كه مورد بي­ توجهي قرار گرفته است، در تمام مراكز نگهداري سالمندان و يا در منازل به كاربرد.

Background:Since the phenomenon of aging lead to changes in physiological, psychological and social being of the elderly, their performance may weaken and predispose them to disorders such as depression and loneliness.This study aimed to assess the impact of reminiscence groups on the loneliness and the need for belonging in elders in Sari. Methods:This study is an experimental study, from elderly people referred to the Elderly Daily Centre in Sari 32 were chosen with available method and were randomly divided into control (16 persons) and intervention group (16 persons). Data was collected using loneliness questionnaire, the need to belonging scale and a brief mental state examination and was analyzed using descriptive statistics and paired and independent t-tests. Results:After intervention, reminiscence group paired t-test showed that the mean recovery of loneliness (p= 0.01) and the need for sense of belonging is statistically significant. While in the control group there was not a significant difference between the means before and after intervention. In addition, after intervention, comparison of the scores of feeling lonely and the need for sense of belonging in the two test groups showed statistical significant (p=0.01). Before the reminiscence group significant difference between intervention and control groups did not exist. Conclusions:Considering the positive effects of reminiscence on the decrease of feeling of loneliness and the increase of sense of belonging in the elderly, this easy and effective technique, which has been neglected, can be applied in all elderly care centers or homes.