رويكردي تحليلي به تعامل بين آيين هاي جمعي و ساختار كالبدي شهرهاي سنتي ايران ( نمونه موردي: شهر زنجان )

Analytical Approach towards the intraction between collective

اين مقاله در پي تدقيق و تحليل جايگاه آيين هاي جمعي و نقش آن در شكل گيري ساختار كالبدي شهرهاي سنتي ايران است. بافت سنتي شهرها در گذشته پاسخگوي بسياري از نيازهاي عاطفي و رواني ساكنان آنها بوده در حالي كه امروزه بسياري از شهرها بدون توجه به نيازهاي رواني و فرهنگي ساكنان آن بنا شده اند. ساختار شهرهاي سنتي ايراني نشان از تطبيق كامل استخوان بندي و سازمان فضايي شهرها با آداب جمعي دارد. از تاثير گذارترين وسيع ترين آيين ها در ميان شيعيان مراسم سوگواري امام سوم است. در مسير حركت دسته ها و هيات هاي عزاداري شاهد پيدايش نقاط كانوني و مهم شهر بوده و در پيرامون آن بافت مسكوني فشرده اي به وجود آمده است كه با بررسي آنها ملاحظه مي گردد. همگي حكايت از تطبيق كالبد شهرهاي با اين مراسم دارد. در اين رابطه نظريه پردازان بسياري در دهه هاي اخير به تشريح جايگاه مسايل فرهنگي در شكل گيري شهرها پرداخته اند. از بررسي رويكردهاي انديشمندان در رابطه با تاثير رويدادها بر كالبد شهر معيارهايي نظير تعامل، انطباق، تنوع و تباين و تداوم استنتاج گرديد و با معيارهاي به دست آمده از اين بررسي به تحليل ساختار كالبدي شهرهاي سنتي ايران پرداخته مي شود.