مطالعه تطبيقي ابعاد و مؤلفه‌هاي فرايند ياددهي– يادگيري نظامي در مؤسسات آموزش عالي نظامي‌ِكشورهاي اسلامي

با توجه به تهديدهاي گسترده‌، وجود دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالي نظامي در كشورهاي اسلامي، مي‌تواند نقش با اهميتي در انتقال سواد و مهارت نظامي به دانشجويان و كاركنان ارتش‌هاي اين كشورها داشته باشد. هدف مقاله حاضر مطالعه تطبيقي كشورهاي اسلامي در حوزه ياددهي– يادگيري نظامي است كه طي آن به صورت موردي دو كشور ايران و مالزي از منظر شاخص‌هاي ياددهي– يادگيري نظامي در بازه زماني پس از پيروزي انقلاب اسلامي ايران به رهبري امام خميني (ره) (به سال 1979 ميلادي) و مقطع زماني پس از انقلاب اصلاحات مالزي به رهبري ماهاتير محمد ( به سال 1981 ميلادي) مورد بررسي قرار گرفته است. در پژوهش حاضر به سنجش و مطالعه وضعيت تعليم و تربيت نظامي با توجه به شاخص‌هاي كليدي ياددهي– يادگيري در دانشگاه افسري نيروي زميني دو كشور پرداخته شده است. روش پژوهش حاضر نيز از نوع مطالعات اسنادي– تطبيقي و با بهره‌گيري از شيوه تحليل محتوا و نيز روش پيمايشي است. نتايج بدست آمده در اين تحقيق نشان مي‌دهد كه پس از رخداد انقلاب اسلامي 1979 ايران و تقريباً مقارن با انقلاب اصلاحات مالزي توسط ماهاتير محمد در سال، دستاوردهاي ياددهي– يادگيري ايران در حوزه آموزش عالي نظامي چشم‌گيرتر بوده است.