ارائه مدل گسترش سامانه‌هاي متحرك موشكي در جنگ‌هاي آينده با استفاده از نظريه بازي و GIS (مطالعه موردي: منطقه كرمانشاه)

در پژوهش حاضر مدل برنامه‌ريزي خطي صفر و يك مسئله گسترش سامانه متحرك موشكي به عنوان يكي از سامانه‌هاي مهم و تاثيرگذار در جنگ‌هاي آينده در منطقه مورد مطالعه قرار گرفته است. بي‌شك يكي از اهداف دشمن متخاصم در اولين قدم براي حمله به نيروهاي خودي، حمله به سامانه متحرك موشكي خواهد بود. در واقع زماني كه دشمن در صدد حمله به سامانه متحرك موشكي و افزايش خسارات است، نيروي مدافع در راستاي كاهش خسارات به دنبال استقرار تعداد بهينه و بهترين نوع چيدمان اين سامانه‌ها در مقابله با حملات نيروي مهاجم فرامنطقه‌اي است. روش كار بدين صورت انجام گرفت كه ابتدا با تنظيم پرسش نامه و مصاحبه با خبرگان نظامي، نظرات متخصصان نظامي و جغرافيا درباره عوامل مؤثر در استقرار و گسترش سامانه‌هاي متحرك موشكي جمع‌آوري شد، سپس با استفاده از نقشه‌هاي توپوگرافي  و نيز رقومي كردن آن‌ها، پايگاه داده در نرم‌افزار ArcGIS تهيه و همچنين وزن‌دهي داده‌ها با استفاده از مدل تصميم‌گيري AHP انجام گرفت. در نهايت با استفاده از روش AHP و پردازش داده‌هاي مكاني و غيرمكاني در محيط نرم افزار ArcGIS تعداد 22 نقطه براي استقرار و گسترش سامانه‌هاي موشكي شناسايي گرديد. در ادامه بعد از تعيين وزن خسارت احتمالي نقاط مذكور، به چگونگي گسترش اين سامانه‌ها با هدف كاهش خسارات ناشي از حملات دشمن پرداخته شد. در پايان با حل مدل رياضي مسئله ميزان سود نيروي مدافع، ميزان زيان نيروي مهاجم و محل استقرار و گسترش سامانه‌هاي موشكي براي تعداد 1 تا 5 سامانه مشخص گرديد.