نقش فناوري‌هاي آينده در همگرايي و ارتقاي توان نظامي بومي

با توجه به رهنمودهاي مقام معظم فرماندهي كل قوا مبني بر تكيه نظام ج.ا.ا. بر استحكام ساخت قدرت دروني، اين مقاله در پي تبيين نقش آن دسته از فناوري‌هايي است كه با همگرايي خود منجر به ارتقاي توان نظامي بومي به‌عنوان يكي از مؤلفه‌هاي قدرت بازدارندگي همه‌جانبه دفاعي ج.ا.ا. مي‌شود. در ادامه با استناد به اسناد بالادستي و آراي انديشمندان در حوزه‌هاي مختلف، شاخص‌هاي اين فناوري استخراج و با بهره‌گيري از پژوهش آميخته با روش توصيفي و استنباطي انجام گرديد. جامعه آماري تحقيق شامل: اساتيد دانشگاه عالي دفاع ملي، متخصصان صداوسيماي ج.ا.ا، مجمع تشخيص مصلحت نظام و مركز پژوهش‌هاي مجلس كه با مراجعه به نمونه‌اي از آنها به تعداد 93 نفر، امر گردآوري اطلاعات پيرامون احصاي عوامل و شاخص‌هاي توان نظامي بومي انجام شد. سپس امر گردآوري اطلاعات از 30 نفر از خبرگان نظامي راجع به فناوري‌هاي همگرا انجام شد و نتايج اين تحقيق مبين آن است كه بكارگيري فناوري‌هاي همگرا به عنوان فناوري‌هاي حساس، توان نظامي، امنيت و پيش‌بيني تهديدات را تقويت نموده و صنايع بومي را در توليد تجهيزات خودكار و بدون سرنشين ارتقاء مي‌دهد و منجر به ارتقاء آموزش نيروهاي مسلح با استفاده از محيط‌هاي آموزشي مجازي و شبيه‌سازي مي‌شود. همچنين شناسايي و حفاظت در برابر عوامل شيميايي، بيولوژيكي، راديولوژيكي و انفجاري تسهيل گرديده و جان سربازان و جنگاوران بهتر از گذشته حفظ‌شده و درمان‌هاي غير دارويي براي تقويت عملكرد جنگاوران را به وجود مي‌آورد و سامانه‌هاي جنگي را تقويت و حمله‌هاي تروريستي را مديريت و توان مقابله با آن‌ها را افزايش مي‌دهد.