مقايسه تاثير روش هاي انحراف فكر و مراقبت روتين بر شدت ترس رگ گيري كودكان مبتلا به استرابيسم

omparing the Effects of Distraction Techniques and Routine Care on Intensity of Fear of IV Insertion in Children with Strabismus

زمينه و هدف: ترس كودك از تزريق بدترين تهديدي است كه مي‌تواند وجود داشته باشد. پروسيجر هايي نظير نمونه گيري از انگشت دست و قرار دادن كاتتر داخل وريدي موجب اضطراب و ترس و پريشاني كودك و خانواده مي شود. پيشگيري از ترس و عوارض ناشي از آن بر عهده پرستار است. بنابراين مطالعه فوق به منظور بررسي مقايسه تأثير روش هاي انحراف فكر و مراقبت روتين بر ترس هنگام رگ گيري كودكان مبتلا به استرابيسم مراجعه كننده به اتاق عمل چشم بيمارستان شفاي كرمان انجام گرديد. روش ها:اين يك مطالعه تجربي مي باشد كه در آن 72 كودك 12- 5 ساله بستري در بيمارستان شفاي كرمان كه تحت روش جايگذاري كاتتر وريدي قرار مي گرفتند در مدت 14 ماه به صورت روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفي در سه گروه قرار گرفتند. يك گروه، شاهد و يك گروه كودكان تحت انحراف فكر با روش استفاده از حباب ساز و گروه سوم انحراف فكر با استفاده از لمس درماني بودند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه تعيين مقياس ترس كودكان بود. دادها با استفاده از روش هاي آماري توصيفي و استنباطي و نرم افزارSPSS14 تجزيه و تحليل شد. يافته ها:از 72 كودك كه در اين پژوهش شركت كرده بودند 54/7 درصد (37 نفر) پسر بودند، و66/6 درصد آنها سن بين 5 تا 8 سال را دارا بودند. ميانگين نمره ترس در گروه حباب ساز (0/8±10/1)، لمس (0/5±9/9) و گروه كنترل (0/2±15/1) بود. بين ميانگين شدت ترس در دو گروه آزمايش قبل و بعد از مداخله تفاوت معني دار آماري وجود نداشت(0/08=p). اما بين گروههاي آزمايش و كنترل تفاوت معني دار آماري مشاهده شد (0/04=P) نتيجه گيري:انحراف فكر يك تكنيك مؤثر در كاهش ترس كودكان است كه در مقايسه با اجراي مراقبت هاي روتين در هنگام اجراي روش هاي تهاجمي بر روي كودكان بايستي مورد توجه پرستاران و كاركنان مراكز بهداشتي- درماني قرار گيرد.

Background: Fear from injection is the worst threat for children. Procedures such as inserting intravenous catheter cause anxiety and fear for families and their children. Prevention from the complications is a duty for nurses. This study has done to assesses the effects of distractions techniques and routine care on intensity of fear while catheter insertion in children. Methods: This study was an experimental study in that, 72 hospitalized children in a Hospital who underwent catheter placement procedures was chosen. Subjects were selected during fourteen months and divided into three groups randomly. For two groups of children, distraction methods (bubble blower and touch therapy) were used and the third was the control group. The data were collected by CMFS scale and analyzed by SPSS v.14. Results: The findings showed that from 72 children, who participated in this study, 54% (37 people) were male and 66/6% were between 5 and 8 years old. Mean score of fear in each group was 10.1±0.8 in Bubble group, 9.9±0.5 in touch therapy and 15.1±0.2 in control group. There was not a statistically significant difference between two distraction groups (p=0.08). But statistically significant difference was found between experimental and control groups (p=0.04). Conclusions: Distraction technique is effective in reducing fear, compared with routine care when performing invasive procedures on children it should be considered by nurses.