تأثير خاطره پردازي گروهي بر وضعيت شناختي سالمندان

The Effect of Reminiscence Group on the Cognitive Status of Elders

زمينه و هدف: پير شدن بيماري نيست بلكه يك تجربه شخصي- اجتماعي و يكي از مراحل حساس و سرنوشت ساز رشد انسان است كه به عنوان يك روند طبيعي گذر عمر و زندگي مطرح مي­گردد. اختلالات شناختي از جمله مشكلات شايع دوران سالمندي مي باشد كه طيف بسيار وسيعي از اختلالات دوران سالمندي را به خود اختصاص مي دهد. اين مطالعه با هدف بررسي اثر بخشي خاطره پردازي گروهي بر وضعيت شناختي سالمندان انجام گرفت. روش ها: اين مطالعه يك پژوهش نيمه تجربي از نوع سري زماني بود. تعداد 45 نفر از سالمندان مراجعه كننده به مراكز روازنه سالمندان استان گلستان به روش در دسترس انتخاب و در چهار گروه به طور تصادفي تقسيم و به مدت 8 جلسه يك تا يك و نيم ساعت در جلسات خاطره گويي شركت كردند. وضعيت شناختي سالمندان قبل و بعد از مداخله توسط پرسشنامه وضعيت شناختي ارزيابي شد. تجزيه تحليل داده ها در نرم افزار spss 14 با استفاده از آزمون آماري توصيفي- تحليلي انجام گرفت. يافته ها: نتايج ميانگين وضعيت شناختي قبل از مداخله 2±24 و بعد از مداخله 2±25 را نشان داد كه از نظر آماري اين اختلاف معني دار بود (P< 0.01). در نتايج به دست آمده از اجزا درج شده در پرسشنامه وضعيت شناختي نظير حيطه يادآوري بين قبل و بعد از مداخله اختلاف معني داري مشاهده شد (P< 0.01). نتيجه گيري: با توجه به نتايج مي توان گفت خاطره پردازي گروهي موجب ارتقاء وضعيت شناختي سالمندان مي گردد. لذا مي توان از اين روش درماني مؤثر، كارآمد، كم هزينه و قابل اجرا در مراقبت از سالمندان و يا پيشگيري از بروز فراموشي در مراكز نگهداري يا در منزل استفاده نمود.

Background: Aging is not a disease but a personal– social experience, a critical and crucial process of human development and is considered as a natural process in life. Cognitive disorders of aging are a common problem which can be accounted for a very wide spectrum of aging disorders. This study was performed to examine the effectiveness of reminiscence groups on the elders’, cognitive status. Methods: This was a quasi- experimental study of time- series type. 45 elder people referring to day centers in Golestan Province were chosen using the available method and then were randomly divided into four groups which participated in 8 (1- 1. 5h) reminiscence sessions. Using a questionnaire, cognitive status of elders’ was evaluated before and after intervention. Data analysis was performed using spss v.14. Results: The mean of the cognitive status, 24± 2 before the intervention and 25± 2 after intervention, showed a significant difference (P< 0.01). Using the information stated in the questionnaire, significant differences were observed in the cognitive status of the obtained results before and after the intervention (P< 0.01). Conclusions: According to the results, it can be said that reminiscence can improve the cognitive status of the elders’. Therefore, this effective, efficient, inexpensive and applicable therapy can be used in taking care of the elders’ or in the prevention of amnesia in them in care centers or at home.