مقايسه ميزان تنهايي، نياز به تعلق خاطر و رضايت از زندگي سالمندان مقيم سراي سالمندان با سالمندان ساكن در منزل

Comparison of Loneliness, Belonging and Life Satisfaction in the Elderlies Living at Home with the Nursing Home Residents

زمينه و هدف: سالمندي دوران حساسي از زندگي بوده و توجه به مسايل و نيازهاي اين مرحله يك ضرورت اجتماعي محسوب مي شود. در اين سن احساس تنهايي و نياز به تعلق خاطري كه در اثر كاهش روابط اجتماعي ايجاد مي­شود، علاوه بر سلامت جسماني بر نحوه زندگي و ميزان رضايت از زندگي سالمندان نيز تاثير مي­گذارد. لذا اين مطالعه با هدف مقايسه تنهايي، تعلق خاطر و رضايت از زندگي در سالمندان مقيم سراي سالمندان با سالمندان ساكن در منزل انجام گرفت. روشها: اين مطالعه توصيفي- مقطعي بر روي 100 نفر سالمند مقيم در مراكز روزانه نگهداري سالمندان (50 نفر) و سالمندان ساكن در منزل(50 نفر) در دو شهر گرگان و گنبد در سال 1390 انجام شد. نمونه ها به صورت مبتني بر هدف انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه احساس تنهايي كاليفرنيا و مقياس نياز به تعلق خاطر و رضايت از زندگي سالمندان بود. اطلاعات توسط نرم افزار آماري SPSS v.16 و روش هاي آماري توصيفي و استنباطي تجزيه و تحليل شد. يافته­ ها: نتايج اختلاف معناداري را بين ميزان تنهايي (0/01>p) و رضايت از زندگي (0/01>p) در دو گروه نشان داد. به طوري كه ميزان تنهايي در سالمندان مقيم خانه سالمندان و ميزان رضايت از زندگي در سالمندان ساكن در منزل بيشتر بود. همچنين در بعد تعلق خاطر بين دو گروه تفاوت معناداري مشاهده نشد. نتيجه گيري: افزايش تماس­هاي اجتماعي، قرار گرفتن در محيط گرم، پر مهر و معنوي ، بخصوص در بين اعضاي خانواده و همراهي با عزيزان و فرزندان، علاوه بر ارتقاء كيفيت زندگي سالمندان موجب كاهش مشكلات روحي - رواني به ويژه افسردگي و تنهايي و افزايش احساس رضايت و تعلق خاطر مي شود.

Introduction: Elderly is a crucial course of life. So, attention to the needs and problems of this stage is a social necessity. In this stage, because of decrease in social communication, sense of loneliness and need to belonging, in addition to physical health, affect their life style and satisfaction of life. Therefore, this study aims to compare the loneliness, belonging and satisfaction of life in elderlies who referred to daily remedial centers with elderlies who staying at home. Method: This descriptive study was conducted on100 individuals who were selected from elderlies who referred to daily remedial centers (50 people) and elderies who stay at home (50 people). Data gathering tools was UCLA (loneliness scale) and “needs to belong scale” in elderies. Data were analyzed using SPSS v.16 and descriptive and analytical statistics. Results: The results show a meaningful statistical correlation between loneliness (p < 0.01) and satisfaction of life (p < 0.01), az feeling loneliness and satisfaction of life in elderlies that stay at home was more. Also, in the case of belonging, there were no correlations between two groups (p=0.26). Conclusion: Increase of social contacts, being in heart felt spiritual environment, especially between family members such as children, in addition to promotion of quality of life decreases the psychological problems, particularly depression and lonelinses, and increases satisfaction and feeling of belonging.