مقايسه تأثير روش هاي برونريزي استرس، صبر و ارتباط تلفني بر رضايت شغلي گروهي از نظاميان

Comparing the Effectiveness of Defusing, Patience Practice and Telecommunication on Job Satisfaction among Military Staff

اهداف: اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي سه روش صبر، برون ريزي استرس و ارتباط تلفني بر رضايت شغلي نظاميان انجام شده است. روشها: اين پژوهش به شيوه شبه آزمايشي با استفاده از طرح پيش آزمون و پس آزمون چند گروهي انجام شد، ابزار پژوهش پرسشنامه شاخص توصيف شغلي بود. يافته ها: نتايج به دست آمده نشان داد؛ هر سه روش در افزايش رضايت شغلي مؤثر بوده اند، اما ميانگين رضايت شغلي به ترتيب بيشترين افزايش را در گروه هاي تمرين صبر، ارتباط تلفني و برونريزي استرس داشته است. نتيجه گيري: با توجه به اثربخشي سه روش؛ تمرين صبر، ارتباط تلفني و برونريزي استرس بر افزايش رضايت شغلي، ميتوان از هر سه روش براي افزايش رضايت شغلي استفاده كرد. ضمناً؛ با توجه به برتري تأثير روش تمرين صبر، ميتوان از اين روش به عنوان اثربخشترين شيوه در مقايسه با دو روش ديگر ذكر نمود.

Aim: This study aimed to compare the effectiveness of three methods of patience, stress and telecommunication issues in military job satisfaction. Methods: The study followed an experimental method with a pretest-posttest design. The tools used during this study was the Job Descriptive Index questionnaire. Results: The results showed that all the three methods of increasing job satisfaction were effective in this study. The average of job satisfaction had the highest increase in the patience exercise, telecommunication and externalized stress groups respectively. Conclusion: According to the efficacy of each three methods, defusing, patience practice and telecommunication on increasing job satisfaction, using each of these three manners is possible for increasing job satisfaction. In addition, as patience practice had the best efficacy, this method may be used as the most effective method compared to the two others.