ارتباط حرفه اي بين پزشك و پرستار از ديدگاه هر دو گروه

The Professional Relationship between the Nurses and Physicians from their Own Point of View

زمينه: ارتباط پزشك و پرستار شامل تعامل متقابل بين آنها براي دستيابي به يك هدف مشترك درماني يعني ارتقاي وضعيت بيمار است. ايجاد ارتباط صحيح به عنوان مهمترين ويژگي لازم براي افراد شاغل در مراقبت هاي بهداشتي اوليه توصيف شده است. با توجه به ضرورت وجود ارتباط و همكاري ميان پزشكان و پرستاران در جهت ارتقاء كيفيت مراقبت از بيمار، اين مطالعه براي تعيين وضعيت ارتباط حرفه اي بين پزشكان و پرستاران از ديدگاه هر دو گروه انجام گرديد . روش كار: تحقيق حاضر با روش توصيفي- تحليلي انجام شد . نمونه پژوهش 110 نفر از پزشكان و پرستاران شاغل در بيمارستانهاي آموزشي درماني شهرستان اردبيل بودند كه به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار بررسي، پرسشنامه بود كه براي پزشكان با 22 سوال و براي پرستاران با 25 سوال به صورت مجزا تهيه شد. داده هاي جمع آوري شده وارد نرم افزار v.17 SPSS شد و با استفاده از آمار توصيفي و تحليلي، تجزيه و تحليل داده ها انجام گرديد. يافته ها: يافته هاي تحقيق نشان داد كه 57/4 درصد پرستاران ارتباط خود را با پزشكان خوب و 42/6 درصد اين ارتباط را متوسط گزارش كردند. در حالي كه 80 درصد پزشكان ارتباط خود را با پرستاران خوب و 20 درصد آن را متوسط گزارش نمودند. حدود 74/5 درصد پزشكان بر اين باورند كه ارتباط خوب با پرستاران مي تواند بر ارتقاي وضعيت بيماران تاثير بگذارد، اما از ديدگاه پرستاران مهمترين عامل ايجاد اختلال در ارتباط حرفه اي بين پزشكان و پرستاران عدم نظرخواهي پزشكان در انجام اقدامات درماني مي باشد. نتيجه گيري: نتايج مطالعه ما نشان داد كه حدود نيمي از پرستاران ارتباط حرفه اي بين پزشكان و پرستاران را خوب ارزيابي نكردند در حالي كه حفظ ارتباط خوب پرستار و پزشك مي تواند در بهبود كيفيت مراقبت كمك كننده باشد، لذا آموزش مهارت هاي ارتباطي مناسب در سيستم هاي آموزشي مي تواند در جهت ارتقاي ارتباط حرفه اي پزشكان و پرستاران موثر باشد.

Background: Relationship between physicians and nurses is for achieving a common goal, i.e., improving the health status of the patient. Creating a correct relationship is an important characteristic for practitioners’ in primary health care. Considering the importance of the communication and collaboration among physicians and nurses in order to promote the quality of patients care, this study was done to determine the condition of the professional relation between physicians and nurses from their own point of view. Methods: In this descriptive-analytic study, using simple random sampling method, 110 physicians and nurses in teaching hospitals of Ardabil were selected. A questionnaire in cluding 22 question for the physicians and 25 questions for the nurses was used to data collection. Data was analyzed with descriptive and analytical tests, by SPSS v.17 software. Results: The findings showed that 57/4 percent of nurses reported good communication and 42/6 percent moderate communication with physicians while 80% of physicians reported good interaction and just 20% of them declared it in a moderate level. 74.5 percent of the physicians believed that good communication can affect the patients improvement, while in nurses’opinion of view the most important disrupting factor in nurse-physician relation was the disregarding nurses’ clinical skills. Conclusion: Results evaluoted that in approximately half of nurses, nurse-physician relations was not evaluoted good. While, keeping good relationship between them could be helpful in improving of care quality. So, educational systems can be effective in enhancing nurse-physicians’ professional relationship by educating proper communicational skills.