سقوط اخوان المسلمين در مصر و تاثير آن بر موقعيت منطقه‌اي تركيه

تحولات اخير جهان عرب ژئوپلتيك قدرت در خاورميانه را به شدت متاثر كرد. سقوط دولت‌هاي اقتدارگرايي همچون بن علي و مبارك، معادله قدرت در خاورميانه را وارد دوره جديدي كرد. قدرت‌هاي منطقه‌اي با باز تعريف موقعيت و منافع ملي و منطقه‌اي خود شروع به گسترش روابط با رژيم‌هاي پسا انقلابي كردند. تركيه به عنوان يكي از قدرت‌هاي اثر گذار در منطقه، تحولات عربي را فرصتي براي باز آفريني نقش و موقعيت تاريخي‌ خود در نظر گرفت. اين امر با قدرت گيري اخوان المسلمين در مصر و النهضه در تونس اوج گرفت. حزب عدالت و توسعه كه شاخه‌اي از اخوان المسلمين است، ظهور اين جريان‌ها را در عرصه قدرت در  دو كشور به مفهوم گسترش تمدني و فرهنگي خود تلقي كرد و اين امر را فرصتي براي استراتژيك‌ كردن روابط خود با دولت‌هاي جديد در مصر و تونس تبديل كرد. سقوط اين جريان‌ها از شاكله قدرت در مصر و تونس، استراتژي منطقه‌اي تركيه را مختل كرد و اين كشور از فاز الهام بخش بودن در تحولات خاورميانه به فاز نظامي-امنيتي تغيير مسير داد. تنش در روابط با مصر، مداخله نظامي در سوريه از جمله پيامدهاي اين سياست است. اين مقاله در پي بررسي آسيب‌هاي تركيه از سقوط اخوان المسلمين و در مرحله بعدي تلاش آنكارا براي بازگشت دوباره اين گروه به اركان قدرت است. فرضيه تحقيق به اين شكل مطرح مي‌گردد كه سقوط اخوان المسلمين در مصر، تركيه را از نقش معنوي و فرهنگي در منطقه دور ساخت و موقعيت اين كشور را در نظم بخشي به بحران‌هاي خاورميانه تضعيف كرد.