طراحي حسي در معماري

امروزه با گذر از عصر اطلاعات به عصر مفهومي،شاهد تغيير نگرش مردم،به عنوان مهم ترين موضوع طراحي معماري،به سوي معنويات،كيفيت دركنار كميت و معناگرايي در كنار تمام مزيت هاي كمي گراي پيشين مي باشيم.اين نگرش در طراحي معماري را طراحي حسي نام نهاديم و سعي در كشف و تبيين اصول اين معماري نموديم.در طول زمان و در تمام اعصار اين مهم در طراحي ها لحاظ ميشده اما نام هاي گوناگوني بسته به مقتضيات زمان ومكان بر آن نهاده شده است،در صورتيكه اين معماري بي زمان و بي مكان است.اين نوشته رويكردي كيفي دارد و در چارچوب نظريه برخاسته از داده ها تبيين شده است.روش جمع آوري اطلاعات آن از طرق ميداني(به شيوه مصاحبه شفاهي)و اسنادي(به شيوه مطالعات كتابخانه اي)بوده است.از دستاورد هاي اين پژوهش معرفي رويكرد طراحي حسي در معماري،با ارايه راهكارهاي مفهومي و كاربردي و روش طراحي مناسب رويكرد ميباشد.همچنين عوامل موثر در نظام طراحي حسي در چهار بخش حواس انساني،عوامل ماهوي،نيروهاي بيروني و توجه به سكانس هاي موثر دسته بندي و ارايه شدند.