پديدارشناسي ديوار در باغ ايراني

Phenomenology of the Surrounding Wall in Persian Garden

هنر باغ سازي ايراني، محصولي از فرهنگ و تمدن ايرانيان است كه عناصر و اصول آن به‌اندازۀ كافي شناخته‌نشده است. غير از خيابان اصلي يا جوي آب روان، باغ ايراني از عناصري تشكيل مي‌شود كه بايد هويت و نقش آن‌ها در ايجاد مفهوم باغ بازشناسي شود. ديوار محوطه، كه در همۀ نمونه‌هاي اصيل باغ ايراني تكرار مي‌شود، از آن دست عناصري است كه ميان ساده‌انديشي عملكردي با پيچيدگي فرهنگي نمادين سرگردان است. مطالعۀ ديوار به‌مثابه يك «پديدار» تا حدي از اسرار ماهيت و نقش آن در توليد سبك باغ ايراني رمزگشايي مي‌كند. ديوار، عنصري چند مفهومي است كه به‌كارگيري آن براي محصور كردن باغ، فارغ از فوايد كاركردي آن، نقش ارزنده‌اي در ايجاد معنا و هويت ايراني باغ دارد؛ چه، باغ ايراني عرصه‌اي براي تأمل در طبيعت و نظر بر آيات هستي است. اين عرصه با توجه به خصوصيات ذهن مخاطب و ظرفيت‌هاي منظر (و فضا) نياز به رعايت آداب خاصي دارد كه ديوار از زمرۀ مهم‌ترين آن‌هاست.

Gardening Art is an outcome of Iranian civilization and culture which its elements and principles has not been revealed completely yet. Besides the main street and streamlets, Persian garden is composed of some other elements which their entity and role in creating the garden should be recognized. Surrounding wall, which has been repeated in all samples of authentic Persian garden is a kind of mixture of iconic cultural complexity and functional simplicity elements. Surveying the wall as a conspicuous element can reveal some secrets in Persian gardening style and its role in landscaping. Wall is a multi-conceptual element which its application to enclose the garden, regardless of its functional benefits, has an important role in creating an Iranian identity for the garden, as Persian Garden is an arena for illustrating the nature and human’s pondering in verses of cosmos. Due to the audience mentality and the landscape (and space) capacity, this field needs to adhere to certain traditions which this wall is among the most important ones.