عنوان مقاله :
مقايسه اثر آرامبخشي دكسمدتومدين با ميدازولام در بيماران تحت اكوكارديوگرافي مري
عنوان به زبان ديگر :
Sedative Effect of Dexmedetomidine and Midazolam in Transesophageal Echocardiographic Examination
پديد آورندگان :
بني هاشم، ناديا داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺑﺎﺑﻞ - داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ - ﮔﺮوه ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ , صالحي عمران، محمد تقي داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺑﺎﺑﻞ - داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ - ﮔﺮوه قلب , جلاليان، رزيتا داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲمازندران - داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ - ﮔﺮوه قلب
كليدواژه :
اكوكارديوگرافي مري , آرامبخشي , ميدازولام , دكسمدتومدين
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: اكوكارديوگرافي مري يك روش تشخيصي دقيق و حساس براي تشخيص بيماريهاي قلبي و عروقي ميباشد. به نظر ميرسد كه دكسمدتومدين جهت آرامبخشي بيماران تحت اكوكارديوگرافي مري مناسب ميباشد. هدف از اين مطالعه مقايسه اثرات آرامبخشي دكسمدتومدين و ميدازولام در بيماران تحت اكوكارديوگرافي مري ميباشد. مواد و روشها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني چهل و هشت بيمار تحت اكوكارديوگرافي مري به طور تصادفي به دوگروه تقسيم شدند. به بيماران، دكسمدتومدينµg/1 kg در عرض ده دقيقه و سپس 0/2 µg/kgانفوزيون و يا ميدازولام 2 ميلي گرم تزريق شد. درجه آرامبخشي بيماران بر اساس معيار رامسي، ميزان بيدردي، رضايت بيماران، فشارخون شرياني، ضربان قلب و زمان ترخيص بيماران در دو گروه بررسي شد.
يافتهها: ميزان بيدردي در گروه دكسمدتومدين( 0/86±3/67) از گروه ميدازولام (0/56±0/83) بيشتر بود (0/001=p). رضايت ييماران نيز در گروه دكسمدتومدين بيشتر بود (0/001=p). زمان ترخيص در گروه دكسمدتومدين 1/17±7/08 دقيقه و در گروه ميدازولام 1/57±3/71 دقيقه بود (p=0/001). تغييرات فشار خون و ضربان قلب در دو گروه مشابه بود. استنتاج: به نظر ميرسد كه دكسمدتومدين در مقايسه با ميدازولام يك داروي مناسب جهت آرامبخشي بيماران تحت اكوكارديوگرافي مري باشد.
ﻳ
چكيده لاتين :
Background and purpose: Transesophageal echocardiography (TEE) is established as a sensitive and accurate diagnostic method for the rapid assessment of cardiovascular diseases. It is believed that dexmedetomidine might be useful for sedating patients undergoing TEE. This study compared the use of dexmedetomidine and midazolam in patients undergoing TEE. Materials and methods: In a clinical trial, 48 patients undergoing TEE were randomly divided to receive either dexmedetomidine 1µg kg/i.v. over 10 min, followed by 0.2µg kg/i.v infusion, or midazolam 2 mg/i.v. Patients’ sedation level was determined according to Ramsay Sedation Scale, degree of analgesia, patients' satisfaction, arterial pressure, heart rate (HR) and readiness for discharge from recovery room. Results: Degree of analgesia, in the group receiving dexmedetomidine was found higher compared with that of the midazolam group (3.67±0.86 vs 0.83±0.56, P<0.001). The level of patients satisfaction with sedation was also higher in dexmedetomidine group (P=0.001). Readiness for discharge in the two groups were 7.08±1.17 and 3.71±1.57 min, respectively (P=0.001). Blood pressure and heart rate were similar in both groups. Conclusion: Our study suggests that compared to midazolam, dexmedetomidine is more suitable in sedation of patients undergoing TEE.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران