عنوان مقاله :
منظر ترحيمي در پادشاهي دهلي، الگوي چهارباغ در منظر ترحيمي پيش از مغول (1555-1206 م.)
عنوان به زبان ديگر :
(Funerary Landscape in Pre-Mughal Delhi Sultanate (1206-1555
پديد آورندگان :
پورتر، ايو دانشگاه مارسي، فرانسه , هاشمي زادگان، امير مترجم
كليدواژه :
منظر ترحيمي , معماري ترحيمي , دوران پادشاهي دهلي , چهارباغ , هندِ
چكيده فارسي :
معماري ترحيمي در هندِ دوران پيش از مغول، نمونههاي بيشماري از فرمها و فضاها ازجمله باغها را شامل ميشود. مفاهيم شكلدهنده به اين خاكسپاريها بهصورت قابلتوجهي در ارتباط با عادت و رسوم زيارت يا همان بر سر مزار رفتن است. ازجمله آنچه در مقابر افراد بزرگ و مقدس مانند مقابر بزرگان چشتيه (chishti) و همچنين پادشاهان باستان ميبينيم. در هند از اوايل سده 13 تا ميانه سده 16، سير تحول منظر و معماري در مسيري متضاد با يكديگر، هم در مقياس و هم در فضاها پيشرفت. مناظر ترحيمي (فرم، مكان و نحوه قرارگيري و ...) رابطه نزديكي با رسم و آئينهاي خاكسپاري و درواقع مردمشناسي دارد. مرگ، خاكسپاري و مجلس يادبود هويت را نشان ميدهد؛ انتخاب سايت خاكسپاري، سبك و موقعيت مقابر، همراه با شيوهاي كه مراسم ترحيم سازماندهي شده و گرامي داشته ميشده است، به بازسازي روابط دودماني و زنده نگهداشتن خاطرهشان كمك ميكند. هدف اين مقاله تأكيد بر چند نكته در ارتباط به انسانشناسي و معماري منظر ترحيمي (باغ مقبره) در قلمرو سلاطين دهلي است. اين مقاله با اشاراتي به رابطه مردم شناختي و معماري منظر ترحيمي در دوره سلاطين دهلي و برشمردن نمونههايي از مناظر آرامگاهي شبهقاره هند از 1206 م تا 1555 م، سير تحول فضاهاي آرامگاهي از تك بناهاي كوچك تا مجموعههاي آرامگاهي با محورهاي تعريفشده در بافت شهري و باغهاي چهارقسمتي (چهارباغ) را نشان ميدهد. نتايج اين پژوهش نشان ميدهد كه آثار تقسيمات چهارتايي معروف به چهارباغ در منظرهاي ترحيمي (باغ مقبرهها) در هند دوران پيش از مغول وجود داشته است و شكلگيري مجموعههاي آرامگاهي با بناهاي مقابر در ميانشان در اواخر اين دوره ارتباط مستقيم با تغيير مراسم و مقياس آن دارد.
چكيده لاتين :
Funerary architecture in Pre-Mughal India offers numerous examples of forms and settings, including gardens. The concepts of these burials are probably connected with the habit of ziyarat or visiting the tombs, i.e. those of saint patrons such as the Chishti’s, but also of ancient kings. From early 13th to mid 16th century, the evolution of landscape and architecture followed a contrasted line, both in scale and setting. The goal of this paper is to highlight a few hints on the anthropology and architecture of funerary landscape in the Delhi sultanate.