آسيب شناسي لرزه‌اي پهنه‌هاي شهري با استفاده از تحليل سلسله مراتبي معكوس(IHWP)و GIS (مطالعه موردي شهر گرگان)

فاقد عنوان و چكيده لاتين

مؤلفه هاي كالبدي فضاهاي شهري همچون ساختمان ها، فضاهاي باز و ويژگي هاي كالبدي آنها همچون حجم توده، نحوه و محل استقرار، اندازه و شكل ظاهري و موقعيت قرارگيري آنها، نقشي تعيين كننده در شدت و ميزان آسيب پذيري شهرها در مواجهه با زمين لرزه دارند. بسياري از شهرهاي ايران بر روي پهنه هاي با خطر نسبي متوسط و زياد زلزله واقع شده ­اند. از اين رو توجه به كيفيات عناصر و مؤلفه هاي كالبدي فضاهاي شهري در ايران مي­ تواند از بروز فجايع انساني در شهرها ايراني به نحوي چشم گير بكاهد. شهر گرگان با جمعيتي حدود 330 هزار نفر و وسعتي معادل 3600هكتار در سال1390جز شهرهاي واقع بر روي پهنه هاي زلزله­ خيز با خطر نسبي زياد است. سكونت 12 درصد از جمعيت اين شهر در بافت فرسوده (كه در حدود 10 درصد از مساحت كل شهر را در بر گرفته­است) فقدان پهنه ­بندي آسيب شناسانه از شهر در برابر زلزله، سبب شده است تا آسيب شناسي لرزه اي در اين شهر از اهميت و ضرورت بالايي برخوردار باشد. دراين مقاله با استفاده از محاسبه، تركيب و تحليل شاخص هايي چون دسترسي به مراكز درماني، نسبت بين عرض خيابان و ارتفاع ساختمان ها)درجه محصوريت(، PGA منطقه، تراكم ساختماني، تراكم جمعيتي، كاربري زمين و كيفيت ابنيه، ميزان آسيب پذيري شهر گرگان از طريق مدل سلسله مراتبي معكوس(IHWP) و GIS درمقابل زلزله مورد بررسي قرار گرفت. اين تحقيق نشان داد ساختمان هاي موجود در جنوب شهر نسبت به بقيه محدوده مورد مطالعه، داراي آسيب پذيري كمتري هستند. باحركت ازسمت جنوب به مركز شهر، بر ميزان آسيب پذيري افزوده مي شود. علت اين امر اين است كه جنوب شهر نسبت به شمال آن داري معابر با عرض كافي، ساختمان هاي مقاوم و با قدمت كم مي باشد.