عنوان مقاله :
نشانه‌شناسي مراسم آييني پيرِ شاليار در منظر فرهنگي هورامان
عنوان به زبان ديگر :
The Semiotics of Pir-e Shaliar Ritual Ceremony in Cultural Landscape of Hawraman
پديد آورندگان :
حمه جاني، يوسف دانشگاه آزاد اسلامي واحد مهاباد , بايزيدي، قادر دانشگاه آزاد اسلامي واحد سنندج , سحابي، جليل دانشگاه آزاد اسلامي واحد مهاباد
كليدواژه :
منظر فرهنگي هورامان , مراسم پير شاليار , روابط همنشيني و جانشيني , معنا , نشانه‌شناسي
چكيده فارسي :
مقدمه : مقالۀ حاضر، پژوهشي ميداني و كتابخانه‌اي است كه به معرفي و بازسازي معنايي مراسم آييني پيرِ شاليار در منظر فرهنگي هورامان از توابع شهرستان سروآباد واقع در استان كردستان، از منظر نشانه‌شناسي مي‌پردازد. موضوع مهم در نشانه‌شناسي، بحث توليد معنا و چگونگي معنادارشدن جهان توسط نظام نشانه‌هاست. معنا، مفهومي است كه يك نشانه بيانگر آن است.
بيان مسئله : در اين ميان، رسوم، سنت‌ها و آيين‌هاي كهن، به‌عنوان نشانه/ بازنمودي فرهنگي از انديشه و تفكر انساني، با منشي نمادين، تفسيري از جهان و جهان‌بينيِ انسان ارايه مي‌دهند كه در جهان معاصر، به واسطۀ سيطرۀ ارتباطات مجازي، درحال فراموشي هستند و امكان بهره‌برداري از آن‌ها در ابعاد گوناگون توسعه درحال نابودي است.
هدف : بر اين اساس، هدفِ عمدۀ اين بررسي، كشف و تدوين دلالت‌هاي معنايي مراسم آييني پير شاليار و نظام معنايي حاصل از نشانه/ بازنمون‌هايِ نمادين آن است تا به واسطۀ آن بتوان گام‌هايي در جهتِ تسهيل تبادلات فرهنگي و فراهم‌كردن زمينه‌هاي توسعه در اين منطقه برداشت.
روش تحقيق : بدين منظور، پژوهش حاضر، در قالب يك روش كيفي، براي گردآوري اطلاعات از روش مردم‌نگاري و اسنادي و براي تجزيه و تحليل داده‌هاي كيفيِ گردآوري شده، از روش نشانه‌شناسي بهره مي‌برد.
نتيجه‌گيري : بخش پاياني اين مقاله نشان مي‌دهد كه مراسم پير شاليار، نشانه‌اي نمادين از باور قومي و جمعي مردم در منظر فرهنگي هورامان است كه سطح جديدي از معاني ضمني را در برابر مخاطب نشان مي‌دهد. همچنين، اين مراسم از منظر نشانه‌شناختي، طرح قابل تأويلي از يك آيين عرفاني را روايت مي‌كند كه خداپرستي مردم اين ديار را در يك انسجام و پيوستگي اجتماعي در منظر فرهنگي هورامان به عينيت مي‌رساند.
چكيده لاتين :
Introduction: The current study is a both a field and library research to introduce and restore the meaning of Pir-e Shaliar ritual ceremony in the cultural Landscape of Hawraman of Sarvabad in the province of Kurdistan in terms of semiotics. A significant matter in semiotics is the production of meaning and the meaningfulness of the world by the system of signs. Meaning is a concept expressed by a sign.
Problem statement: The customs, traditions, and rituals, as Cultural signs/representation of human thoughts offer an interpretation of the world and the human’s worldview through symbolic means, which are on the verge of oblivion by the dominance of virtual communication in the contemporary world, and their entire exploitation in various aspects of development is impossible.
Research objective: The main purpose of this study is to discover and articulate the implications of meaning in Pir-e Shaliar ceremony and the system of meaning derived from its symbolic signs /representations. So by that, steps have been taken to facilitate cultural exchanges and to provide development opportunities in the region.
Methodology: The present study is based on a qualitative method in which data is collected through ethnographic and documentary methods, and analyzed through semiotic method.
Conclusion: The results reveal that Pir-e Shaliar ceremony is a symbolic sign of the ethnic and collective beliefs of people in the cultural landscape of Hawraman, which presents a new layer of implicit meanings to the audience. Also, this ceremony narrates an implicit scheme of a mystical tradition from the semiotic point of view, that objectifies the deism of Iranian people in a social cohesion in the Cultural Landscape of Hawraman.
