عنوان مقاله :
نئوكلاسيك و مقابله با معنا‌باختگي مكان : ميدان تجريش و بازآفريني معناي آن در شهرسازي
عنوان به زبان ديگر :
The Use of Neoclassicism in Regeneration of the Tajrish Square in Tehran
پديد آورندگان :
مرچلي، عباس دانشگاه آزاداسلامي قزوين , سعيدي رضواني، نويد دانشگاه آزاداسلامي قزوين , صالحي، اسماعيل پرديس فني دانشگاه تهران
كليدواژه :
نئوكلاسيك , مدرنيسم , عملكرد , خاطره , زيباشناسي , ميدان تجريش
چكيده فارسي :
بيان مسئله: معماري و شهرسازي نئوكلاسيك فضاي كالبدي را با الهام از مكتب كلاسيك براي عصرحاضر طراحي و معناي مكان را در پيوند فرم با گذشته آن جستجو مي‌كند. ميدان تجريش به عنوان يك فضاي عمومي كه نقش مهمي در بازآفريني خاطره‌هاي مردم به عهده دارد ديربازي است كه از معنا و مفهوم گذشته خود فاصله گرفته و با هجوم بي‌رويه ساخت و سازهاي تجاري و اداري مدرن در اطراف آن، آشفتگي‌هاي «بصري و عملكردي» فراواني بر فضاي آن تحميل شده است. براي جلوگيري از اين استحاله در بهم‌ريختگي و تقابل بين سنت و مدرنيته، در اين مقاله به اين سؤال مهم پاسخ داده خواهد شد كه چگونه مي‌توان در شهرسازي بارويكرد به سبك نئوكلاسيك از طريق بازآفريني معناي مكان و خاطره‌ها و با تقويت ادراك زيباشناسي، به حل چالش تقابل بين سنت و مدرنيسم پرداخت و در اينجا به عنوان نمونه، جايگاه اصيل ميدان تجريش را در ميان فضاهاي شهري ماندگار، چگونه مي‌توان احيا و حفظ كرد؟ با اتخاذ روش تحليل كيفي و آماري، بحث و نتيجه مقاله ما را به اين مهم هدايت خواهد كرد : علي‌رغم همه اغتشاشات بصري و آشفتگي در سيما و عملكرد ميدان تجريش كه شاهد آن هستيم، مي‌توان با اتخاذ رويكرد نئوكلاسيك در طراحي شهري، معناي از دست رفته مكان را تا حدودي به آن بازگرداند.
چكيده لاتين :
Urban planning and neoclassical architecture, design physical spaces based on the concept of classism. Neoclassicism seeks the meaning of locations and links them to their past. As a public space, Tajrish Square plays an important role in the recreation of peoples’ memories. However, it has been invaded by unreasonable constructions which do not conform to traditional ideas. In order to prevent the deformation and the conflict between traditionalism and modernism, we will address the main question of this article: in urban planning, how does the debate on two major competing paradigms, traditionalism and modernism, can be solved using the neoclassicism method? Moreover, how can we preserve the original feature of Tajrish Square among all the public spaces in Tehran? The analytical research and discussion on data of questionnaires, lead the research to the following important conclusion: in spite of all improper images and chaos that has been occurring in Tajrish Square, it could be possible to somehow approach and redefine the lost meaning of Tajrish square with appropriate neoclassical architecture and urban planning.
