بررسى دياژنز و خصوصيات مخزنى سازند آسمارى در ميدان گازى گشوى جنوبى (شمال غرب بندرعباس)

در اين تحقيق, بر روي سه مقطع تحت الارضي سازند آسماري(چاه هاي شماره1,2,3) در ميدان گازي گشوي جنوبي, مطالعات پتروگرافي (700مقطع نازك) و چاه پيمايي(نمودارهاي چاه پيمايي) انجام شده است. مخزن آسماري اين ميدان, كربناته بوبده و بررسي بافت سنگ و فرآيندهاي دياژنتيكي حاكم بر آن, همچنين خصوصيات مخزني سازند از قبيل ميزان تخلخل, نفوذپذيري, حجم شيل, اشباع شدگي آب و نوع تخلخل (مطالعات چاه پيمايي با استفاده از نرم افزارIP) نشان مي دهد كه دو پارامتر ياد شده تاثير زيادي بر خصوصيات مخزني مذكور دارند. نتايج حاصل از اين مطالعه گوياي اين است كه در سازند آسماري ميدان گازي گشوي جنوبي, بافت اغلب سنگ ها در اعماق بالايي از نوع سنگ آهك هاي مادستون-وكستون (گل پشتيبان) است كه به سمت اعماق پاييني, نوع تخلخل سازند نيز تغيير مي كند. در اعماق بالايى، تخلخل غالب، ريزتخلخل هاى بين بلورى است؛ در حاليكه در اعماق پايينى، تخلخل هاى بين دانه اى گسترش بيشترى دارند. در ميدان مورد مطالعه برخلاف ساير ميادين، تخلخل حاصل از شكستگى و تخلخل بين بلورى اهميت چندانى ندارند. دليل بالا بودن ميزان تخلخل در قسمتهاى بالايى سازند، علاوه بر بالا بودن ريزتخلخل هاي بين بلوري مربوط به بافت ميكريتي فرآيند انحلال مى باشد كه موجب گسترش تخلخل هاى ثانويه گرديده است. همچنين در بخش هاي سيماني نشدة سنگ، تراكم نقش مهمي در كاهش تخلخل اين سازند دارد؛ اين تراكم به سمت اعماق پاييني گسترش بيشتري يافته است. با تغيير در نوع تخلخل كه مي تواند موجب تغيير در نفوذپذيرى شود، مقدار اشباع شدگى سيالات نيز تغيير مي كند. به رغم پايين بودن تخلخل كلى در اعماق پايينى سازند، به دليل گسترش تخلخل هاى به هم مرتبط و مفيد بين دانه اى و بالطبع افزايش نفو ذپذيري در اين اعماق، مقدار اشباع هيدروكربن افزايش مي يابد؛ ولى در اعماق بالايى به علت گسترش ريزتخلخل ها و فضاهاى مويينه غير مرتبط به هم، نفوذپذيرى كاهش يافته و اشباع شدگى هيدروكربن نيز كم مي شود.