ارزيابي تاثير برگزاري دوره شبيه سازي بر نحوه عملكرد دستياران طب اورژانس در تصميم گيري در مورد اقدامات بحراني

Evaluation of the effectiveness of simulation program on emergency Medicine residents’ performance in taking critical actions

زمينه و هدف: زمينه استفاده از شبيه سازي به عنوان يك روش آموزشي مفيد در آموزش پزشكي روز به روز بيشتر مي شود. با توجه به شلوغي محيط اورژانس و عدم امكان آموزش بهينه در بالين، استفاده از شبيه سازي در رشته طب اورژانس مي تواند در ارتقاي سطح كيفي آموزش دستياران مفيد باشد.هدف بررسي و ارزيابي تاثير دوره شبيه سازي بر نحوه عملكرد دستياران طب اورژانس در تصميم گيري در موارد اقدامات بحراني در محيط اورژانس روش بررسي: دوره شبيه سازي باليني از ابتداي سال 1393 به عنوان بخشي ضروري در كوريكولوم دستياري طب اورژانس دانشگاه تهران برگزار شد. در ابتدا جمعي متشكل از 10 عضو هيئت علمي به عنوان expert panel گرد هم آمدند. طي 48 جلسه منظم 30 سناريو طراحي شد. در سال 1394 عملكرد دستياران در تصميم گيري در مورد اقدامات بحراني و پروسيجرهاي بحراني توسط اساتيد برگزاركننده دوره شبيه سازي از طريق چك ليست هاي از پيش طراحي شده ارزيابي شد. براي هر سناريو ليستي از اقدامات و پروسيجرهاي بحراني تنظيم شد. تعداد 10 سناريو از مجموع سناريوهاي اجرا شده انتخاب شد. نحوه عملكرد دستياران توسط اساتيد برگزاركننده در يك مقياس ليكرت از 1 تا 5 (خيلي بد تا خيلي خوب) در اين چك ليست ها در هر جلسه بررسي و ثبت شد. يافته ها: در مجموع اساتيد معتقد بودند دستياران در مورد تصمي مگيري در اقدامات و پروسيجرهاي بحراني، خوب عمل كردند(4/ 45 ٪). نتيجه گيري: شبيه سازي م يتواند باعث بهبود عملكرد دستياران در تصميم گيري در اقدامات بحراني شود.

Background and Objective: Holding simulation courses in medical education is becoming more and more popular. Simulation appliance in medical training has led to more effective learning and safer care for patients. Simulation can ameliorate our defects in clinical bed-side training in a busy environment like an Emergency department (ED). Objective To evaluate the effectiveness of simulation program on emergency medicine (EM) residents’ performance in critical actions Methods and Materials: We implemented a mandatory simulation program in EM residency curriculum in 2014. Ten of the EM faculties, gathered voluntarily and they peer reviewed the critical elementary topics and wrote scenarios during 48 regular sessions. In this study, we designed the peer reviewed checklists containing critical actions and procedures specified for each scenario. All faculty member attending simulation courses, rated residents and fulfilled checklists in a Likert scale from 1 to 5 (very bad to very good). We evaluated residents’ performance through these checklists. Results: EM faculties’ evaluation showed that in general, residents had quite a good performance in taking critical actions and procedures (45.4%). Conclusion: Simulation can effectively improve medical performance in ED