ارزيابي مقايسه نتايج كلينيكي تخمك هاي تيمار شده با يونومايسين و كلريد استرانسيوم در زوجين نابارور با شكست قبلي ICSI

Evaluation of comparison of clinical outcome treated oocyte with ionomycin and strontium chloride in infertile couple with previous failed in vitro fertilization

مقدمه: عوامل متعددي در شكست لقاح پس از تزريق اسپرم داخل سيتوپلاسمي (ICSI) دخيل است كه مي‌توان به فاكتورهاي اسپرمي يا تخمكي و يا هر دو اشاره نمود. شكست در فعال شدن تخمك، مهم‌ترين عامل شكست لقاح بعد از ICSI در نظر گرفته شده است. براي غلبه بر اين نقص، تكنيك فعال‌سازي مصنوعي تخمك (AOA) پس ازICSI معرفي شده است. معمولاً يونومايسين و كلريد استرانسيوم به‌عنوان كارآيي‌ترين عوامل فعال‌سازي تخمك در كلينيك استفاده مي‌شود. در اين مطالعه، براي اولين بار، نتايج كلينيكي يونومايسين و كلريد استرانسيوم در تخمك‌هاي خواهري زوج‌هايي كه قبلاً با شكست لقاح پس از ICSI مواجه بودند، مقايسه شد. روش بررسي: در اين مطالعه كارآزمايي باليني، 14 زوج با فاكتور ناباروري مردانه و شكست قبلي در لقاح پس از ICSI، وارد اين مطالعه شدند. تخمك‌هاي همسرشان به دو گروه تقسيم شدند. نيمي از تخمك‌ها با يونومايسين و نيمي ديگر با كلريد‌استرانسيوم تيمار شدند. سپس ميزان لقاح پس از ICSI، كيفيت جنين و وضعيت حاملگي در اين گروه‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS 18 و آزمون هاي آماري Paired sample t-test و chi-square مقايسه گرديد. نتايج: ميزان لقاح درتخمك‌هايي كه با استفاده از كلريد استرانسيوم فعال‌سازي شده بودند به‌طور معني‌داري بيشتر از تخمك‌هاي فعال‌سازي شده با يونومايسين بود (0/0001>P). اگرچه ميزان حاملگي در گروه كلريد استرانسيوم به‌طور غيرمعني‌داري بالاتر از گروه يونومايسين بود (0/387=P)، ولي ميزان كيفيت جنين (0/924=P) بين دو گروه مشابه بود. نتيجه‌گيري: در افراد با شكست قبلي لقاح پس از ICSI، استفاده از كلريد‌استرانسيوم جهت فعال‌سازي مصنوعي تخمك، پيشنهاد مي‌شود.

Introduction: Several factors are involved in failed fertilization following intracytoplasmic sperm injection (ICSI), which could be related to sperm, oocyte factors and/or both. Failure in oocyte activation is considered as the most important factor in failed fertilization after ICSI. To overcome this shortcoming, artificial oocyte activation (AOA) after ICSI has been suggested. Commonly, ionomycin and strontium chloride are used as the most efficient agents for oocyte activation in the clinic. In this study, for the first time, the clinical results of ionomycin and strontium chloride were compared on sister oocytes of couples who previously have had fertilization failure after ICSI. Methods: In this intervention study, 14 couples with male factor infertility and previous failed fertilization after ICSI were included in this study. Oocytes of their wives were divided into two groups. Half of the oocytes after ICSI were treated with ionomicin and other half were treated with strontium chloride. Then, fertilization rate, embryo quality and pregnancy status were compared through SPSS 18 software, Paired sample t-test and chi-square test. Results: Percentage of fertilization rate was significantly higher in oocytes that were activated using strontium chloride compared to those that were activated with ionomycin (p<0.0001). Although, the pregnancy rate was insignificantly higher in strontium chloride group than ionomycin group (p=0.387), but the quality of embryo was similar between the two groups (p=0.924). Conclusion: In infertile men with previous failed fertilization after ICSI, the use of strontium chloride can also be recommended for oocyte activation.