بررسي مقاومت آنتي‌بيوتيكي و فراواني ژن‌هاي اگزاسيلينازي blaOXA-23 و blaOXA-24 در جدايه‌هاي اسينتوباكتر بوماني از نمونه‌هاي تراشه بيماران بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه

Survey of Antibiotic Resistance and Frequency of blaOXA-23 and blaOXA-24 Oxacillinase in Acinetobacter baumannii Isolated from Tracheal Tube Specimens of Patients Hospitalized in Intensive Care Units in Isfahan city

مقدمه: اسينتوباكتربوماني، كوكوباسيل گرم منفي غيرتخميري است كه در بخش‌هاي مراقبت ويژه (ICU) شيوع دارد. جدايه‌هاي اسينتوباكتر بوماني مقاوم به كارباپنم در سراسر جهان گزارش شده است. بتالاكتامازهاي اگزاسيلينازي در مقاومت اين باكتري به كارباپنم‌ها نقش دارند. هدف اين مطالعه بررسي الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي و فراواني ژن‌هاي blaOXA-23 و blaOXA-24 در اسينتوباكتربوماني جدا شده از نمونه تراشه بيماران بستري در ICU بيمارستان‌هاي شهر اصفهان است. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي- مقطعي 40 جدايه اسينتوباكتربوماني از كشت نمونه‌هاي تراشه بيماران بستري در ICU بيمارستان‌هاي شهر اصفهان طي سال 1394 كسب و توسط روش‌هاي بيوشيميايي و ژن blaOXA-51 شناسايي شدند. الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي به روش ديسك ديفيوژن و حداقل غلظت ممانعت كننده رشد (MIC) ايميپنم به روش Etest بر اساس CLSI2015 تعيين و ژن‌هاي blaOXA-23 و blaOXA-24 در جدايه‌هاي مقاوم به كارباپنم به روش PCR رديابي شد. داده‌ها به‌وسيله نرم‌افزار SPSS(v.16) و آزمون‌هاي آماري تحليل شد. نتايج: كليه جدايه‌هاي اسينتوباكتربوماني نسبت به سفتازيديم، سفترياكسون، مروپنم و ايميپنم مقاوم بودند و كمترين مقاومت به ترتيب نسبت به كليستين (0‌%) و تايگي سايكلين (10‌%) بود. كليه نمونه‌ها داراي MIC ≥ 32 µg/ml ايميپنم بودند. ژن‌هاي blaOXA-23 و blaOXA-24 به ترتيب در 87/5‌% و 25‌% جدايه‌ها رديابي شد. نتيجه‌گيري: درمان عفونت اسينتوباكتربوماني توسط كارباپنم‌ها به دليل مقاومت بالا ناكارآمد است و توصيه مي‌شود از آنتي‌بيوتيك‌هاي تايگي‌سايكلين و در خط آخر درمان جدايه‌هاي با مقاومت بالا كليستين استفاده شود. مطالعاتي ديگري در خصوص مكانيسم‌هاي ديگر مقاومت به كارباپنم‌ها نيز الزامي است.

Introduction: Acinetobacter baumannii is a non-fermentative gram-negative coccobacill that is prevalent in intensive care units. Carbapenem resistant A.baumannii isolates have been reported worldwide. Oxasillinase beta-lactamase enzymes are involved in bacterial resistance to carbapenem. This study aimed to determine the prevalence of blaOXA-23 and blaOXA-24 genes in A. baumannii isolated from tube discharge specimens of hospitalized patients in the intensive care units of the hospitals in Isfahan, Iran, in 2015. Methods: A total of 40 isolates of A. baumannii were collected from the patients admitted to the intensive care units of the hospitals in Isfahan in 2015, they were identified by biochemical methods and detection of blaOXA-51 like gene. Antibiotic resistance pattern and minimum inhibitory concentration of imipenem were determined using disk diffusion and E-test methods respectively according to CLSI2015 protocol. blaOXA-23 and blaOXA-24 genes were detected by PCR method. Data were analyzed by SPSS (v.16) software and chi-square tests. Results: All isolates were found resistant to ceftazidime, ceftriaxone, meropenem and imipenem and the lowest resistance were seen against colistin (0%) and tigecycline (10%), respectively. All isolates were resistant to imipenem using Etest method with MIC ≥ 32 μg / ml. blaOXA-23 and blaOXA-24 genes were detected in 87.5% and 25% of isolates, respectively. Conclusion: Due to the results, treatment of A. baumannii isolates by carbapenems is ineffective and tigecycline or colistin could be used for treatment. Other studies for detection of other mechanisms for carbapenem resistance are recommended.