مقايسه ميزان بروز آسيب ديدگي بازيكنان فوتباليست مرد جوان در چمن مصنوعي و طبيعي

Comparison of Risk of Injury on Artificial Turf and Grass among Young Football Players

مقدمه به تازگي استفاده از چمن مصنوعي در بسياري از مناطق جهان رايج شده است، اما در زمينه اثر چمن مصنوعي بر بروز آسيب هاي فوتبال، هنوز ترديد وجود دارد و مطالعات نتايج متناقضي را گزارش نموده اند. بنابراين، هدف از انجام مطالعه حاضر، مقايسه بروز آسيب هاي بازيكنان جوان ايراني در چمن طبيعي و مصنوعي بود. مواد و روش ها 35 تيم رده سني جوانان فوتبال ايران (980 بازيكن) در اين تحقيق شركت كردند. تعداد ساعات فعاليت تيم ها، نوع چمن زمين به همراه آسيب هاي بازيكنان در طول مدت مطالعه به صورت آينده نگر توسط مربيان و كادر پزشكي تيم ها در طول يك فصل ثبت شد. آسيب هايي ثبت گرديد كه در تمرين يا مسابقه رخ داده بود و بازيكن آسيب ديده قادر به شركت در جلسه تمريني يا مسابقه روز بعد تيم نبود. از كادر پزشكي و مربيان تيم هاي هر دو گروه شاهد و مداخله درخواست گرديد تا آسيب هاي بازيكنان را در فرم مربوط ثبت نمايند. يافته ها طي 7 ماه مطالعه، در مجموع 26 هزار ساعت فعاليت و 118 آسيب ثبت گرديد. نتايج آزمون Poisson نشان داد كه بازيكنان روي زمين چمن طبيعي (4/04 آسيب در هر هزار ساعت)، به طور معني داري كمتر از چمن مصنوعي (7/64 آسيب در هر هزار ساعت) آسيب ديدند (05/0 > P). همچنين، آسيب هاي زانو و مچ پا در چمن مصنوعي بيشتر از چمن طبيعي مشاهده شد (0/05 > P). ميزان بروز آسيب هاي استفاده بيش از حد در چمن مصنوعي حدود دو برابر چمن طبيعي بود (0/05 > P). نتيجه گيري با توجه به نتايج مطالعه حاضر، پيشنهاد مي گردد مربيان و بازيكنان فوتبال جوان به بروز بيشتر آسيب ها در زمين هاي چمن مصنوعي توجه بيشتري نمايند و تدابير لازم در جهت پيشگيري از آسيب ها در چمن مصنوعي انديشيده شود.

Introduction: Recently, the use of artificial turf has been increased in many parts of the world. However, the effects of artificial turf on the risk of injuries are still debated in literature and published papers have reported contradictory data. Thus, the aim of this study was to compare the risk of injury on artificial turf and natural grass among young Iranian football players Materials and Methods: In this study, 35 teams (980 players) from the youth league of Iran participated. All soccerrelated injuries, number of hours of practice sessions and matches, and type of grass during the study period were reported prospectively by the coaches and medical staff. Injuries which occurred during exercise or matches and due to which the player could not take part in the exercise or match of the following day were recorded. The medical team and coaches of both teams were asked to record the players’ injuries in the related form. Results: During the 7 months of the study, 26000 hours of player exposure and 118 soccer-related injuries we recorded. Poisson distribution showed that the overall injury rate on natural grass (4.04 injuries/1000 hours) was significantly lower than the overall injury rate on artificial turf (7.64 injuries/1000 hours) (P < 0.05). Knee (P < 0.05) and ankle injuries incidence rates (P < 0.05) on artificial turf were significantly higher than on natural grass. Overuse injuries on artificial turf were twice that on natural grass (P < 0.05). Conclusion: According to the study results, it is suggested that coaches and young players be more careful about the higher incidence of injuries on artificial grass and measures be taken to prevent injuries on artificial turf