مقايسه تاثير شش هفته تمرين مقاومتي- تعادلي، سرعتي- تعادلي و تعادلي بر تعادل پوياي مردان سالمند فعال

Comparison effect of six week resistance-balance, velocity- balance and balance training on dynamic balance in active elderly males

مقدمه پيش گيري و غلبه بر ناتوانايي هاي سالمندان، شناخت مشكلات و نيز بررسي عوامل مؤثر در بهبود كيفيت زندگي آن ها موضوع مهمي است. هدف از انجام تحقيق حاضر، مقايسه تاثير شش هفته تمرين مقاومتي- تعادلي، سرعتي- تعادلي و تعادلي بر تعادل پوياي مردان سالمند فعال بود. مواد و روش ها تعداد 34 نفر از افراد سالمند بدون سابقه آسيب در اندام تحتاني كه هفته اي سه بار در فعاليت هاي آمادگي جسماني شركت داشتند، به صورت داوطلبانه در اين مطالعه شركت كردند. آزمودني هاي تحقيق به صورت تصادفي به چهار گروه تقسيم شدند. گروه اول تمرينات تركيبي مقاومتي- تعادلي، گروه دوم تمرينات تركيبي سرعتي- تعادلي و گروه سوم تنها تمرينات تعادلي را به مدت شش هفته و هر هفته دو جلسه انجام دادند. گروه چهارم نيز به عنوان گروه شاهد در هيچ گونه برنامه تمريني شركت نكرده، به برنامه هاي معمول خود ادامه دادند. براي برآورد تعادل پوياي آزمودني ها، پس از گرم كردن (10-5 دقيقه كشش)، از آزمون تعادل ستاره (Star Excursion Balance Test يا SEBT) استفاده شد. روز بعد از اتمام دوره تمريني، تعادل پوياي آزمودني ها دوباره اندازه گيري شد. براي تجزيه و تحليل آماري از روش هاي آمار توصيفي، تحليل واريانس يك سويه و آزمون تعقيبي توكي در سطح معني داري 05/0 ≥ α استفاده شد. يافته ها فاصله دستيابي در هشت جهت SEBT در گروه هاي تمرين مقاومتي- تعادلي، سرعتي- تعادلي و تعادلي، پس از اعمال تمرينات، افزايش معني داري يافت. همچنين مشاهده شد كه تمرين سرعتي- تعادلي نسبت به تمرين مقاومتي- تعادلي و تعادلي باعث بهبود بيشتري در تعادل پويا مي شود. بحث: با توجه به نتايج، استفاده از تمرينات مقاومتي- تعادلي، سرعتي- تعادلي و تعادلي (به ويژه سرعتي- تعادلي) به منظور كاهش احتمال سقوط و بهبود تعادل پوياي افراد سالمند توصيه مي شود.

Introduction: The purpose of this study was to evaluate the effect of Resistance-Balance, Velocity- Balance and Balance training on dynamic balance in active elderly males. Materials and Methods: 34 elderly males with no history of lower extremity impairment, voluntarily participated in this study. They were divided into the following four groups; group 1: Resistance- Balance exercise, group 2: Velocity-Balance exercise, group 3: Balance exercise and group 4: control group. Dynamic balance was assessed through The SEBT test on the day before exercises began. The subjects in three above-mentioned exercise groups were executing exercise programs for 6 weeks and throughout this period, the controls were asked to continue to their daily routine activities. Dynamic balance of subjects was re-assessed by The SEBT test one day after completing exercises. Descriptive statistics, ANOVA and post-hoc tukey were used for data analysis. Results: the study results showed significant increase in reaching distance in all directions after Resistance-Balance, Velocity- Balance and Balance training. It was also shown that increase in reaching distance following velocity- balance exercises was more than that resulting from the resistance-balance and balance exercises. Conclusion: according to the present results, using velocity-balance, resistance-balance and balance alone exercises (especially velocity-balance exercises) in elderly male training programs are recommended to decrease likelihood of falling and improve the elderly population dynamic balance