سنجش ميزان تاب آوري كالبدي محلات شهري در برابر زلزله با بهكارگيري روش ويكور (نمونه موردي : منطقه 10 شهر تهران)

ﻃﯽ دﻫﻪﻫﺎي اﺧﯿﺮ، اﻓﺰاﯾﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ وﻗﻮع ﺑﻼﯾﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﺳﺒﺐ ﺷﺪه ﺗﺎب آوري ﺑﻪﻋﻨﻮان روﯾﮑﺮدي ﺟﺎﻣﻊ در ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻃﺮات ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. ﻣﻨﻄﻘﻪ 10 ﺷﻬﺮداري ﺗﻬﺮان واﻗﻊ در ﺑﺨﺶ ﻣﺮﮐﺰي ﺷﻬﺮ، داراي ده ﻣﺤﻠﻪ اﺳﺖ و ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼت ﮐﺎﻟﺒﺪي ﺑﺴﯿﺎري روﺑﺮو ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در ﺻﻮرت وﻗﻮع زﻟﺰﻟﻪ، دﭼﺎر ﺧﺴﺎرات ﺟﺒﺮان ﻧﺎﭘﺬﯾﺮي ﻣﯽﮔﺮدد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﻫﺪف ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯿﺰان ﺗﺎبآوري ﮐﺎﻟﺒﺪي ﻣﻨﻄﻘﻪ 10 ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻗﺪﯾﻤﯽ و ﻓﺮﺳﻮده ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪاﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر اﺑﺘﺪا ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش دﻟﻔﯽ ﺑﻪ ﺗﺒﯿﯿﻦ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﺟﻬﺖ ﺗﻌﯿﯿﻦ وزن آنﻫﺎ از روش AHP اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪ. در اداﻣﻪ، ﻣﺤﻠﻪﻫﺎي ﻣﻮردﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺎ ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮي روش وﯾﮑﻮر ﻣﻮرد ارزﯾﺎﺑﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﺣﺎﺻﻞ از روش AHP ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎي ﺑﺎﻓﺖ ﻓﺮﺳﻮده”، ﻓﻀﺎﻫﺎي ﺳﺒﺰ و ﺑﺎز”، ﻣﻌﺎﺑﺮ اﺻﻠﯽ” و ﻣﺮاﮐﺰ ﺳﺘﺎد ﺑﺤﺮان” ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻧﻘﺶ را در ﺗﺎبآوري ﮐﺎﻟﺒﺪي ﻣﻨﻄﻘﻪ 10 اﯾﻔﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ روش وﯾﮑﻮر ﻧﯿﺰ ﺣﺎﮐﯽ از آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﻠﻪﻫﺎي زﻧﺠﺎن ﺟﻨﻮﺑﯽ، ﺷﺒﯿﺮي-ﺟﯽ و ﺳﻠﯿﻤﺎﻧﯽ-ﺗﯿﻤﻮري ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻣﯿﺰان ﺗﺎبآوري ﮐﺎﻟﺒﺪي و ﻣﺤﻠﻪﻫﺎي ﻫﺎﺷﻤﯽ، ﮐﺎرون ﺟﻨﻮﺑﯽ، ﺑﺮﯾﺎﻧﮏ و ﻫﻔﺖ ﭼﻨﺎر ﺑﻪﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﯿﺰان ﺗﺎبآوري ﮐﺎﻟﺒﺪي را دارﻧﺪ.