بررسي و تحليل وضعيت و جايگاه ايمني و امنيت شهر تهران از منظر شاخصهاي جهاني(چالشها و راهكارها)

ﮐﺎرﺷـﻨﺎﺳـﺎن و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰان ﺷـﻬﺮي ﺗﺨﻤﯿﻦ ﻣﯽزﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺳـﺎل 2050 ﺑﯿﺶ از 75 درﺻـﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺟﻬﺎن در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷــﻬﺮي زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﯿﺶ از 90 درﺻــﺪ اﯾﻦ اﻓﺰاﯾﺶ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺷــﻬﺮي در ﮐﺸــﻮرﻫﺎي در ﺣﺎل ﺗﻮ ﺳﻌﻪ رخ ﺧﻮاﻫﺪ داد. ﺟﺎﯾﯽﮐﻪ ﻣﻬﺎﺟﺮت اﻧﺒﻮه رو ﺳﺘﺎﯾﯿﺎن ﺑﺎ ﺷﺘﺎب روزاﻓﺰون اداﻣﻪ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ. ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﺗﻮ ﺳﻌﻪ و ﮔﺴﺘﺮش روزاﻓﺰون ﺷﻬﺮﻫﺎ، آﺳﯿﺐﭘﺬﯾﺮي اﯾﻦ ﻣﻨــــــــﺎﻃﻖ از ﺟﻮاﻧﺐ ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ. در اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﺿﺮورت ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺪﯾﺮان ﺷﻬﺮي ﺑﻪ ﺣﻮزه اﯾﻤﻨﯽ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﻬﺮي دو ﭼﻨﺪان ﮔﺮدﯾﺪه ا ﺳﺖ. ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاي ﮐﻪ در ﭼﺎرﭼﻮب روﯾﮑﺮد ﺗﻮ ﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار ﺷﻬﺮي، ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎي ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﮐﺎرآﻣﺪ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮرﮐﻨﺘﺮل ﺣﺠﻢ وﺳﯿﻊ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎ، ﺧﻄﺮات و رﯾﺴﮏﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد ﻫﺴﺘﻨﺪ. در ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان از ﯾﮏﺳﻮ ﺑﺮ اﺛﺮ ﻋﻮاﻣﻞ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺮارﮔﯿﺮي ﺑﺮ روي ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ زﻟﺰﻟﻪ و از ﺳﻮي دﯾﮕﺮ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻋﻮاﻣﻞ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﻣﺪاﺧﻠﻪﻫﺎي ﻏﻠﻂ ﮐﻪ در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺷﻬﺮي ﻧﺎﮐﺎرآﻣﺪ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ، ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺮ ﺣﻮزه اﯾﻤﻨﯽ ﺷﻬﺮ از ﺿﺮورتﻫﺎي ﻧﻈﺎم ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺷﻬﺮي ﺑﺮﺷﻤﺮده ﻣﯽﺷﻮد. ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ اﻧﺠﺎم ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰي در اﯾﻦ ﺣﻮزه ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ دﻗﯿﻖ و ﺻﺤﯿﺢ از ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ وﺿﻌﯿﺖ اﯾﻤﻨﯽ و اﻣﻨﯿﺖ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ اﻃﻼﻋﺎت ﺣﺎﺻﻞ از اﯾﻦ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺑﺘﻮان ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي ﮐﺎرآﻣﺪ و ﻣﻮﺛﺮ در ﺟﻬﺖ ارﺗﻘﺎي اﯾﻤﻨﯽ و اﻣﻨﯿﺖ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﻃﺮاﺣﯽ ﻧﻤﻮد. ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر در ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ از ﮔﺰارش وﺿﻌﯿﺖ اﯾﻤﻨﯽ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﮐﻪ در ﺳﺎل 2017 در ﺳﻄﺢ 60 ﺷﻬﺮ ﺟﻬﺎن ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ، اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﺮرﺳﯽﻫﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ، ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﻋﻤﺪﺗﺎً در زﻣﺮه 10 ﺷﻬﺮي اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ اﻣﺘﯿﺎزﻫﺎ را ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺷﺎﺧﺺ اﯾﻤﻨﯽ و اﻣﻨﯿﺖ ﮐﺴﺐ ﮐﺮدهاﻧﺪ. ﻫﺪف اﺻﻠﯽ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ، اﺑﺘﺪا وﺿﻌﯿﺖ ﻣﻮﺟﻮد ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان را ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎ و اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي اﯾﻤﻨﯽ در ﺳﻄﺢ ﺟﻬﺎن ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﻤﻮده و ﺳﭙﺲ راﻫﮑﺎرﻫﺎﯾﯽ را در ﺟﻬﺖ ارﺗﻘﺎي ﺷﺎﺧﺺ اﯾﻤﻨﯽ در آن اراﯾﻪ ﻧﻤﺎﯾﺪ.