پديد آورندگان :
زارعي، حامد دانشگاه گيلان - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه حركات اصلاحي و آسيب شناسي ورزشي، , نورسته، علي اصغر دانشگاه گيلان - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه حركات اصلاحي و آسيب شناسي ورزشي، , حاجي حسيني، الهام دانشگاه گيلان - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه حركات اصلاحي و آسيب شناسي ورزشي،
كليدواژه :
تمرين , تمريني تركيبي , آمادگي جسماني , ناشنوايي
چكيده فارسي :
مقدمه: ناشنوايان رفتارهاي حركتي و اجتماعي متفاوتي دارند كه البته بعضي از آن‌ها مشهود است. اين مشخصه‌ها بيشتر در حفظ تعادل بدن، هماهنگي، قدرت و استقامت مشاهده مي‌شود كه در واقع، مي‌توان اين مشخصه‌هاي متفاوت را در حيطه شاخص‌هاي آمادگي جسماني طبقه‌بندي كرد كه ناشنوايان در مقايسه با همتايان عادي خود در اين شاخص‌ها از آمادگي كمتري برخوردار هستند. بنابراين، مطالعه حاضر به بررسي تأثير يك دوره برنامه تمريني تركيبي (استقامتي و ثبات مركزي) بر عوامل آمادگي جسماني دانش‌آموزان ناشنوا پرداخت.
مواد و روش‌ها: جامعه آماري پژوهش شامل 24 دانش‌آموز ناشنواي پسر بود كه به صورت تصادفي در دو گروه تجربي (12 نفر) و شاهد (12 نفر) قرار گرفتند. تعادل ايستا با استفاده از آزمون ارزيابي خطاهاي تعادل، تعادل پويا با استفاده از آزمون تعادلي Y، استقامت عضلاني تنه با استفاده از آزمون Sorensen، استقامت عضلاني شكم با استفاده از آزمون دراز و نشست و استقامت قلبي- تنفسي با استفاده از آزمون پله اندازه‌گيري شد. گروه تجربي يك دوره برنامه تمريني تركيبي را به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه (هر جلسه 60 دقيقه) انجام داد. به منظور تحليل داده‌ها، از آزمون‌هاي Independent t و Paired t استفاده شد.
يافته‌ها: بر اساس نتايج آزمون Paired t، در گروه تجربي اختلاف معني‌داري بين نتايج پيش‌آزمون و پس‌آزمون تعادل ايستا، پويا، استقامت عضلاني تنه، استقامت عضلاني شكم و استقامت قلبي- تنفسي مشاهده شد (0/001 > P). نتايج آزمون Independent t در زمينه تأثير تمرينات تركيبي (استقامتي و ثبات مركزي) بر تعادل ايستا، پويا، استقامت عضلاني تنه، استقامت عضلاني شكم و استقامت قلبي- تنفسي پسران، تفاوت معني‌داري را بين گروه‌هاي تجربي و شاهد نشان داد (0/001 > P).
نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج پژوهش حاضر مي‌توان گفت كه مجموعه‌اي از تمرينات استقامتي و ثبات مركزي، منجر به بهبود وضعيت جسماني در دانش‌آموزان ناشنوا مي‌شود.
چكيده لاتين :
Introduction: The deaf usually have different motion and social behaviors, some of which are quite evident to
detect. These characteristics are usually seen in balance, strength, and stability of body. These characteristics can be
categorized in the field of physical fitness factors; the deaf are reportedly seen as less capable in these factors than
their normal counterparts. This study aimed to evaluate the effect of the combined training program (endurance and
core stability) on the physical fitness of deaf boy students.
Materials and Methods: 24 deaf boy students were randomly divided into two equal groups of experimental and
control. Static balance was examined via evaluating balancing errors, dynamic balance via using Y balancing test,
trunk muscular endurance by using Sorensen test, abdominal muscular endurance using sit-up, and cardiorespiratory
endurance by using stairs. The experimental groups did a combined training program (endurance and core stability)
for 8 weeks, 3 sessions a week (each session 60 minutes). In order to analyze the data, dependent and independent t
tests were used.
Results: In the experimental group, using paired t test, there were significant differences between pretest and posttest
results of static and dynamic balances, trunk muscular endurance, abdominal muscular endurance, and
cardiorespiratory endurance (P < 0.001 for all). Besides, using independent t test, there were significant differences
between the experimental and control groups in terms static and dynamic balances, trunk muscular endurance,
muscular endurance, and cardiorespiratory endurance showing the effect of combined training (endurance, core
stability) (P < 0.001 for all).
Conclusion: According to the findings, it is notable that a set of core stability and endurance exercises leads to
improvement of health status among deaf students
