مقايسه شياف واژينال پروژسترون و قرص ايزوكسوپرين خوراكي در افزايش زمان نهفته پس از كنترل زايمان زودرس

The Comparison between Vaginal Progestrone and Isoxuprine Tab on Duration of Latent Phase after Controled Preterm Labor

زمينه و هدف: زايمان زودرس 8% تا 10% حاملگي‌ها را شامل مي‌شود. داروهاي مختلفي جهت مهار زايمان زودرس و درمان بعد از آن به كار گرفته شده‌اند. هدف از مطالعه حاضر، مقايسه اثر شياف واژينال پروژسترون و قرص ايزوكسوپرين خوراكي در افزايش فاز نهفته پس از كنترل زايمان زودرس است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به صورت كارآزمايي باليني بر روي 100 زن باردار با علايم زايمان زودرس مراجعه‌كننده به بيمارستان افضلي‌پور كرمان، از تاريخ آذر ماه 1388 تا بهمن ماه 1389 انجام شد. زنان پس از كنترل انقباضات رحمي، به صورت تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. به يك گروه شياف واژينال پروژسترون 400 ميلي‌گرم روزانه و به گروه ديگر قرص ايزوكسوپرين خوراكي 10 ميلي‌گرم سه بار در روز تجويز شد. دو گروه تا زمان زايمان پي‌گيري و از نظر اثر‌بخشي و عوارض دارويي مقايسه شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري مجذور كاي و t مستقل تحليل گرديدند. يافته‌ها: دو گروه از لحاظ متوسط فاز نهفته تا زايمان، متوسط سن حاملگي زمان زايمان، عود زايمان زودرس، وزن زمان تولد نوزاد، بستري نوزادان در بخش مراقبت‌هاي ويژه نوزادان و زردي نوزادي يكسان بودند. در گروه پروژسترون هيچ عارضه دارويي مشاهده نشد اما در گروه ايزوكسوپرين 6/11% دچار عوارض دارويي شدند، كه اين اختلاف در دو گروه از لحاظ آماري معني‌دار نبود. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه، به نظر مي‌رسد به علت عوارض مادري كمتر پروژسترون واژينال، اين دارو بتواند گزينه مناسب‌تري در درمان نگهدارنده پس از توقف زايمان زودرس باشد.

Background and Objectives: Preterm labor affects 8 – 10% of pregnancies. Many drugs have been used to manage preterm labor. This study was done to compare the effect of ‘Progesterone vaginal suppository’ with ‘Isoxuperine oral tablet’ used to prolong latent period after controlling preterm labor. Materials and Methods: In this clinical trial study, 100 pregnant women with preterm labor pain admited to Afzalipoor Hospital-kerman were assessed. After their contractions was controlled, patients were divided in two groups, randomly. First group was prescribed progesterone supp. 400 mg daily and the other isoxuperine tab 10 mg TDS. They were followed to compare the effectiveness and side effects of the drug. Statistical analyses were done by independent t-test and chi-square. Results: The two groups were equal in average time between latent phase and labor, gestational age at the time of labor, preterm labor recurrence, birth weight, admission in NICU and neonatal jaundice. In the group which used progesterone, no side effects were observed, in isoxuperine group 11.6% suffered side effects. But a significant difference was not found in the side effects (p= 0.058). Conclusion: Based on our results and because of lower maternal side effects of vaginal progesterone, it seems that vaginal progesterone could be a better choice for maintenance therapy after preterm labor arrest.