بررسي عملكرد بازشوهاي دوپوسته در ساختمان هاي سنتي نواحي سردسيري ايران؛ نمونه ي موردي: خانه قدكي و خانه گنجه اي زاده در تبريز

فاقد عنوان و چكيده لاتين

معماري بومي در هر اقليم با محيط پيرامون خود هماهنگ بوده و در تمامي خرد اقليم ها، فرمت و كالبد معماري از كل تا جزء در راستاي پاسخگويي به شرايط محيطي و به منظور آسايش و راحتي انسان، شكل گرفته ا ست . در اين راستا، حفظ ساختمان در برابر سرماي محيط و استفاده ي بهينه از نور خورشيد به عنوان منبع گرما در نواحي سرد كشورمان، كه طول دوره ي سرما بسيار طولاني تر از دوره ي گرما مي باشد، همواره الويت طراحي معماران سنتي اين مناطق بوده است. پوسته هاي ساختماني مرز بين فضاي داخل و خارج ساختمان هستند و نقش مؤثري در كاهش مصرف انرژي بر عهده دارند. از ميان پوسته ها و جداره هاي مختلف پركاربرد در مناطق مختلف سردسير، نماهاي دوپوسته يكي از بهينه ترين انتخاب ها در مديريت تعامل بين فضاي داخلي و خارجي بوده است . ارزيابي نقشه ها و مشاهدات ميداني صورت گرفته از جداره ها و بازشوهاي موجود در ساختمان هاي سنتي شهر تبريز، كه قدمت بيشتر آنها به دوران قاجار بر مي گردد، حاكي از كاربست بازشوهاي دو جداره اي است كه به منظور ورود حداكثري نور و حداقل اتلاف حرارتي مورد استفاده قرار گرفته است. در اين مقاله از روش تحقيق كمي با تكنيك هاي مدل سازي عددي براي يك نمونه ي موردي شاهد استفاده شده و هدف اصلي آن اعتبارسنجي به تفكر معماران سنتي بر مبناي مدل سازي عددي بازشوهاي دو پوسته در ساختمان هاي واقع در اقليم سرد است. از اين رو، با شبيه سازي انرژي يك واحد آزمايشي شاهد به ابعاد 4×5 متر واقع در اقليم سرد تبريز با هندسه، جانمايي و مشخصات مصالح بازشوهايي تقريباً منطبق بر بازشوهاي خانه هاي قدكي و گنجه اي زاده، عملكرد نماي دوپوسته در كاهش مصرف انرژي مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج شبيه سازي نشان مي دهد كه مصرف انرژي گرمايشي در واحد شاهد مورد نظر با استفاده از نماي دوپوسته و با در نظر گرفتن تمامي فرضيات بكار رفته در شبيه سازي ها حدود 64/42 % كاهش مي يابد.