بررسي شاخص هاي تعيين كننده مفهوم شادي در طراحي پاتوق هاي شهري محدوده مورد مطالعه: منطقه يك شهر اردبيل

فاقد عنوان و چكيده لاتين

در دهه هاي اخير به دنبال اهميت يافتن روانشناسي مثبت گرا و به منظور مقابله با مشكلات روزافزون روحي و رواني، نقش محيط هاي زندگي در پاسخگويي به نيازهاي انسان در جهت دستيابي به شهرهاي سالم و شاد اهميت بيشتري يافته است. طراحي پاتوق ها به عنوان كانون هاي جمعي به گونه اي كه روابط ساكنين را تسهيل نموده و نيازهاي آنان را برآورده سازد مي تواند نقش مؤثري در ارتقاء سلامت عمومي شهروندان داشته باشد. مرور ادبيات موضوع نشان مي دهد كه علي رغم نظريات گوناگون در زمينه شادي و مطالعات فراوان در زمينه فضاهاي جمعي و كيفيت آن ها، تأثير طراحي مناسب چنين فضاهايي بر افزايش نشاط اجتماعي كمتر مورد بحث بوده است. در جهت دستيابي به چنين جنبه هايي، تحقيق حاضر تأثير حضور در پاتوق ها را با تأكيد بر ابعاد هيجاني (عواطف مثبت و منفي) و ابعاد شناختي (رضايتمندي از زندگي) شادي و با تبيين مؤلفه هاي هركدام و اهميت آن ها در طراحي پاتوق ها، مورد بررسي قرار مي دهد. بدين منظور ابتدا با استفاده از روش توصيفي-تحليلي و توزيع 180 پرسشنامه هدفمند به شيوه خوشه اي چند مرحله اي در پاتوق هاي موجود در منطقه يك اردبيل نگرش مردم نسبت به طراحي پاتوق هاي شاد شهري جمع آوري شد و سپس اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS 20 و توسط آزمون هاي آماري تجزيه و تحليل و رتبه بندي گرديد. نتايج تحقيق مطابق با نگرش مردم، بر اهميت نقش پاتوق ها به عنوان يك فضاي جمعي در افزايش ابعاد عاطفي و شناختي ساكنين و در نتيجه افزايش شادي در محيط هاي شهري دلالت دارد.