تأثير شيوه زندگي بر سازمان فضايي خانه مطالعه موردي: شهرستان اروميه

فاقد عنوان و چكيده لاتين

اهميت خانه نه تنها به عنوان سرپناه بلكه محيطي براي شكل گيري فعاليت هاي اجتماعي به منظور تأمين نيازهاي مادي و غيرمادي بر كسي پوشيده نيست. در عصر حاضر شاهد ناديده انگاشتن الگوي فرهنگي، رفتاري و سكونتي كاربران مي باشيم. با بيان اين مشكل هدف اصلي اين پژوهش توجه به تأثير شيوه زندگي و فرهنگ كاربران به عنوان يكي از مهمترين ابزارهاي درك رفتار ساكنان بر الگوي مسكن مي باشد. با تغيير نيازها و شيوه زندگي، الگوي رفتاري ساكنان نيز در خانه ها دچار تحول گشته و سازمان دهي فضايي متفاوتي را به وجود آورده است. در اين پژوهش به بررسي الگوي مسكن در اروميه با توجه به شيوه زندگي در گذر زمان از دوره سنتي تا معاصر پرداخته شده است. براي دستيابي به اهداف پروژه با روش تحقيق تركيبي نمونه هاي موردي با برداشت ميداني پنجاه خانه سنتي تا امروزي اروميه و نيز روش كيفي با مطالعات مردم شناسانه از طريق مصاحبه با ساكنان اين خانه ها، الگوي سكونت و مؤلفه هاي تأثيرگذار شيوه زندگي در هر دوره شناسايي گرديد. نتايج پژوهش به بررسي سير تحول شيوه زندگي و الگوي خانه از دوره سنتي تا معاصر و تأثير متقابل آن ها بر يكديگر اختصاص يافته است و نشان مي دهد با گذشت زمان با تغيير شيوه زندگي بخشي از كاركردهاي اجتماعي خانه كه عمدتا در فضاي باز (حياط) انجام مي شده است، به فضاي بسته خانه و بخش عمده آن به خارج خانه انتقال يافته و اهميت فضاي باز به عنوان ركن خانه هاي سنتي به شدت تقليل يافته است. انعطاف پذيري فضاها از ميان برداشته شده، كاركرد اجتماعي خانه جاي خود را به كاركرد شخصي داده و در نهايت ويژگي خانه هاي بومي اروميه به كلي از بين رفته و جاي آن را خانه هاي بي هويت امروزي گرفته است.