بررسي نوع انگيزه يادگيري زبان انگليسي در دانشجويان پزشكي و دندان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان

زمينه و هدف: انگيزه، متغيري است كه در مقوله يادگيري از آن به عنوان يك ركن اساسي ياد مي‌شود. صاحبنظران، آن را به دو گونۀ‌ انگيزه يك‌پارچه (Integrative) و انگيزه ابزاري (Instrumental) طبقه‌بندي مي‌كنند. در اين مطالعه، انگيزه‌ دانشجويان رشته‌هاي پزشكي و دندان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان در يادگيري زبان انگليسي مورد بررسي قرار گرفته است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي- مقطعي در سال 1388 انجام شد و كليه دانشجويان رشته‌هاي پزشكي و دندان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان كه در مقطع علوم پايه مشغول به تحصيل بودند (200 نفر)، مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات، پرسش‌نامه استاندارد انگيزه‌هاي يادگيري و نگرش Gardner بود. اطلاعات با استفاده از آزمون‌هاي توصيفي و تحليلي از جمله t مستقل مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: از دانشجويان مور د بررسي، 5/35% در رشته دندان‌پزشكي و 5/64% در رشته ‌پزشكي تحصيل مي‌كردند. از اين تعداد، 8/44% پسر و 2/55% دختر بودند. ميانگين كلي نمره بدست آمده از بررسي سؤالات مربوط به سنجش انگيزه‌هاي يك‌پارچه (83/3) و ابزاري (21/4)، به ترتيب نشان‌دهنده انگيزه زياد و خيلي زياد دانشجويان در يادگيري زبان انگليسي بود. مقايسه ميانگين كلي نمرات انگيزه‌هاي يك‌پارچه و ابزاري، تفاوت معني‌داري بين اين دو انگيزه نشان نداد. نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان‌دهنده انگيزه بالاي دانشجويان پزشكي و دندان‌پزشكي دانشگاه علوم‌پزشكي رفسنجان در يادگيري زيان انگليسي، و افزايش اين انگيزه در طول دوران دانشگاه نسبت به دوران دبيرستان مي‌باشد . لذا بايستي دانشجويان را با برنامه‌ريزي صحيح در جهت يادگيري بيشتر، ياري نمود.