بررسي اثر عصاره آبي و آبي- الكلي برگ گياه حرا در موش صحرايي نر ديابتي شده با استرپتوزوتوسين

زمينه و هدف: بيماري ديابت يك اختلال اندوكريني مهم و در حال افزايش در بيشتر كشورها است. در طب سنتي از عصاره گياه حرا ( Avicennia marina ) كه در سواحل خليج فارس هم رشد مي‌كند، در درمان بعضي از بيماري‌ها استفاده مي‌گردد. در اين مطالعه اثر عصاره آبي و آبي- الكلي برگ گياه حرا در موش‌هاي صحرايي نر ديابتي شده با استرپتوزوتوسين مورد بررسي قرار گرفت. مواد و روش‌ها: مطالعه به روش تجربي بر روي 45 سر موش صحرايي نر در 9 گروه پنج تايي انجام گرفت. گروه كنترل غذاي معمولي دريافت مي‌كرد. گروه‌هاي ديگر با تزريق درون صفاقي محلول استرپتوزوتوسين به ميزان 60 ميلي‌گرم بر كيلوگرم ديابتي شدند. گروه‌هاي ديابتي شامل ديابتي، شاهد ديابتي (نرمال سالين 9/0%) و 6 گروه درمان شده با عصاره آبي و آبي الكلي برگ گياه حرا (30، 60 و 120 ميلي‌گرم بر كيلوگرم، براي سه روز پياپي با روش گاواژ) بودند. 24 ساعت بعد از تجويز آخرين مقدار عصاره (در حالت ناشتا)، خون‌گيري از قلب بعمل آمد. ميزان گلوكز سرم به روش آنزيمي و ميزان انسولين سرم به روش الايزا اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: عصاره آبي و آبي- الكلي برگ گياه حرا، كاهش مؤثري (05/0 p< ) در ميزان گلوكز سرم در مقايسه با گروه شاهد ديابتي (به ترتيب از 88/10 ± 80/293 به 97/2 ± 4/131 و 92/1 ± 139 ميلي‌گرم بر دسي‌ليتر) ايجاد كرد. وزن موش‌ها نسبت به وزن اوليه افزايشي نشان نداد. افزايش در انسولين حيواناتي كه عصاره دريافت كرده بودند، مشاهده شد. تجويز عصاره به صورت خوراكي هيچ اثر سمي بر روي موش صحرايي بعد از دو روز نشان نداد. نتيجه‌گيري: نتايج اين تحقيق اثرات كاهنده عصاره آبي و آبي الكلي برگ گياه حرا بر ميزان قند خون در موش‌هاي ديابتي را نشان داد.