بررسي فراواني بيماري سل در زندانيان ساكن در زندان‌هاي استان مازندران- 1387

زمينه و هدف: با توجه به فراواني بيماري سل در زندانيان، مطالعه حاضر به بررسي وضعيت اين بيماري در بين زندانيان زندان‌هاي استان مازندران مي‌پردازد تا با بهره‌گيري از نتايج آن، پيشنهاداتي جهت كنترل بهتر اين بيماري ارائه گردد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي- مقطعي در سال 1387 در بين تمامي زندانيان استان مازندران كه در زمان انجام مطالعه در زندان حضور داشتند (2405 نفر) انجام شده است. ابزار گردآوري اطلاعات پرسش‌نامه‌اي شامل 9 سؤال دموگرافيك و 11 سؤال تخصصي بود. داده‌ها با بهره‌گيري از آزمون‌هاي آماري توصيفي تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: از كل زندانيان شركت‌كننده در مطالعه، 2227 نفر (6/92%) مرد و 178 نفر (4/7%) زن بودند. ميانگين سن افراد مورد مطالعه 24/1 ± 8/26 سال بود. از نظر مدت اقامت در زندان، 1008 نفر (9/41%) بيشتر از 6 ماه در زندان حضور داشتند. هفت نفر از زندانيان (3/0%) از نظر HIV مثبت بودند. 136 نفر (7/5%) از زندانيان سرفه طول كشيده بيش از دو هفته داشتند. اسمير خلط 2 نفر (1/0%) از افراد تحت بررسي، مثبت گزارش شد و 2 نفر (1/0%) مبتلا به سل خارج ريوي بودند. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي پژوهش، ميزان شيوع سل ريوي اسمير مثبت در زندان‌هاي مازندران، بالا بوده و 7/17 برابر جامعۀ عادي است، از اين رو، تدوين و اجراي مستمر يك برنامۀ اثربخش كنترل سل در زندان‌ها ضروري مي‌باشد.