عنوان مقاله :
سير تحول تصوير اسب از دورۀ ماد تا دورۀ هخامنشي
عنوان به زبان ديگر :
Evolution of Horse Imagery from Median to Achaemenid Eras
پديد آورندگان :
شريفي، ليلا دانشگاه تربيت مدرس - دانشكدۀ هنر , ضرغام، ادهم دانشگاه تهران - پرديس هنرهاي زيبا - دانشكدۀ هنرهاي تجسمي
كليدواژه :
ماد , هخامنشي , مفاهيم آييني , تصوير اسب , نماد , اسطوره
چكيده فارسي :
بررسي سير تحول تصوير اسب و شناخت جايگاه اسب به‌لحاظ ساختاري و مفهومي از دورۀ ماد تا دورۀ هخامنشي هدف اين پژوهش است. پرسش آن است كه اشكال مختلف اسب به‌لحاظ مفهوم، ساختار زيبايي‌شناسي و كاركرد چه جايگاهي در دوره‌هاي ماد و هخامنشي داشته است. در انجام اين تحقيق، تصوير اسب از دست‌ساخته‌هاي دورۀ ماد تا نقش‌برجسته‌هاي دورۀ هخامنشي به‌لحاظ هماهنگي زيبايي‌شناسي اسب و تناسبات كاربردي ابزار، نقش تعيين‌كنندۀ اسب در ظروف تركيبي و اسب در جايگاه فرهنگي، سياسي و اجتماعي بررسي مي‌شود. اسب آييني و مقدس دورۀ ماد كه با اشكال ساده و انتزاعي و با مفاهيم نمادين و آييني همراه بوده است براي عبور از دنياي پس از مرگ در كنار صاحبش دفن مي‌شده و نقش نگهباني از مرده را در برابر نيروهاي منفي داشته است و در دورۀ هخامنشي به‌صورتي طبيعت‌گرايانه و ساخته و پرداخت‌شده در كنار انسان با مقاصد اجتماعي در تشريفات درباري ظاهر مي‌شود
چكيده لاتين :
The aim of this paper is studying the evolution of horse imagery and recognizing the position of horses, both structurally and conceptually, from Median to Achaemenid eras. The question is that what position the various images of horses had in terms of concept, aesthetic structure and function in Median and Achaemenid eras. In this study, horse images from Median artifacts to Achaemenid reliefs are studied in terms of aesthetic harmony of horse depictions, functional proportionateness of tools, the crucial role of horse in containers and rhythuns, and the cultural, political and social place of horse. The results indicate that the Median holy and ritual horse, depicted with simple and abstract forms associated with ritual and symbolic meanings that would be buried besides its owner to cross to the other world after death and to guard the deceased against the evil forces, in Achaemenid era appears naturalistically and refined besides the man in royal formalities with social intentions.
