طراحي مدلي براي تاب‌آوري سازماني

A Model for Organizational Resilience

تحقيقات نشان داده‌اند كه توانايي و قابليت سازمان‌هاي يك جامعه در مديريت بحران‌ها و چالش‌ها، تأثير قابل‌توجهي بر توانايي آن جامعه در مواجهه با بحران‌ها و كيفيت بازيابي از چالش‌ها دارد. سازمان‌ها با خدمات ضروري كه در زمان‌هاي بحران ارائه مي‌كنند، نقش بسيار مهمي در سرعت بازگشت جامعه به شرايط عادي ايفا مي‌كنند. از اين رو تاب‌آوري سازماني به معناي ظرفيت سازمان در پيش‌بيني بحران، كاهش اثرات و مقاومت در برابر آسيب‌هاي آن، پاسخ و واكنش مناسب و نهايتاً بازيابي از شرايط بحراني، اخيراً تبديل به يك موضوع مهم در تحقيقات سازماني شده است. در اين راستا، اين مقاله مي‌كوشد، با شناسايي شاخص‌ها و ابعاد تاب‌آوري سازماني و نهايتاً طراحي مدلي براي آن، به سازمان‌ها در دستيابي به تاب‌آوري كمك كند. روش تحقيق مورد استفاده در اين پژوهش براي طراحي مدل، كيفي از نوع مرور سيستماتيك و مصاحبه با خبرگان است. مدل طراحي شده پس از تحليل عاملي تأييدي، نهايتاً براي ارزيابي تاب‌آوري سه سازمان فعال در صنعت چرم كشور مورد استفاده قرار گرفته است. نتايج حاصل حاكي از وضعيت نامناسب سازمان‌هاي مورد بررسي در شاخص تاب‌آوري سازماني و نياز به برنامه‌ريزي جدي و دقيق براي ارتقاي آن در اين سازمان‌ها دارد. مدل ارائه شده قادر است پس از ارزيابي وضعيت تاب‌آوري در سازمان‌ها، نقاط قوت و ضعف آنها در اين شاخص را شناسايي و پيشنهادهايي كاربردي براي كمك به تاب‌آور شدن آن‌ها‌ (و يا بهبود و ارتقاي آن) ارائه كند.

Research findings have indicated that the crisis management capacity of social organizations significantly influences the extent to which various communities can adequately which has been defined as an organization's capacity in anticipating crises, minimizing their impacts, resisting resultant damages and effectively responding to and tackling challenging situations, has become a major concern in organizational research. Hence, the purpose of the present study was to identify various facets and indicators of organizational resilience, design a Resilience Model, and thereby, to help organizations to promote their resilience. The Resilient Model was designed employing a qualitative research methodology and using systematic review and interviewing experts as data collection instruments. The Model was validated via confirmatory factor analysis and was employed in evaluating resilience of three leather industrial firms. Results revealed that the firms were not resilient and significantly needed further investigation of organizational resilience indicators and reform planning. This Model can vividly identify strengths and weaknesses of organizational resilience and offer implications for overcoming weaknesses. Encounter crises and rise to challenges. Social organizations play a key role in accelerating the process of restoring social order by offering efficient emergency services. Therefore, organizational resilience