مقايسه تاثير درمان فراشناختي و درمان دارويي در وسواس فكري

Comparing the Metacognitive and Pharmaceutical Therapies of the Obsessive Compulsive Disorder

زمينه و هدف: با توجه به مطالعات اندك در زمينه وسواس هاي فكري و وجود درمان هاي غيردارويي، مي توان درمان فراشناختي را به عنوان گزينه احتمالي مؤثر با اثرات بلندمدت تر معرفي كرد. هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي درمان فراشناختي و درمان دارويي بر روي مبتلايان به وسواس هاي فكري در اختلال وسواسي- اجباري مي باشد. مواد و روش ها: اين پژوهش از نوع شبه تجربي با گروه كنترل و مورد مي باشد . جهت اجراي طرح، افراد به طور مساوي در دو گروه 8 نفره و تحت دو مدل گروه درماني فراشناختي (14جلسه) و درمان دارويي به (مدت 1 ماه) طبقه بندي شدند. در ابتدا و انتهاي درمان، از اعضاي هر دو گروه با كمك پرسشنامه هاي فراشناخت (MCQ-30)، مقياس وسواسي- اجباري ييل براون (Y-BOCS)، كنترل فكر (TCQ)، مقياس اضطراب، افسردگي، استرس (DASS-21)، پرسشنامه افسردگي بك (BDI-II) و مقياس صفت اضطراب از پرسشنامه اضطراب صفت و حالت اشپيلبرگر (STAY-T) و مصاحبه براي ارزيابي عملكرد كلي، پيش آزمون و پس آزمون به عمل آمد. داده ها به وسيله نرم افزار آماري SPSS 18 و آزمون هاي آماري تي و كوواريانس مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: در كاهش شدت وسواس هاي فكري (0/006=P) با ميانگين هاي پيش آزمون 2/07±50/13 و پس آزمون 2/81±10/25، استرس (0/003=P) با ميانگين هاي پيش آزمون 4/89±30/00 و پس آزمون 3/52±24/87 و متغير باورهاي فراشناختي منفي (0/001=P) با ميانگين هاي پيش آزمون (2/72±15/00) و پس آزمون 2/25±11/75 استفاده از درمان فراشناختي ارجحيت دارد؛ همچنين ارتباط معناداري نيز بين افزايش عملكرد كلي و دارو درماني (0/042=P) با ميانگين هاي پيش آزمون 4/83±60/25 و پس آزمون 5/28±61/75 ديده مي شود. مشاهدات بيانگر آن بود كه بين متغيرهاي افسردگي (0/09=P)، نگراني (0/07=P) و اضطراب (0/2=P) تفاوت معناداري بين درمان هاي مذكور وجود ندارد. نتيجه گيري: يافته ها نشان مي دهد كه كاهش شدت وسواس هاي فكري، استرس و باورهاي فراشناختي منفي با استفاده از روش درماني فراشناختي، نتايج بهتري نسبت به درمان دارويي دارد. اما نتايج در خصوص افزايش عملكرد كلي به نفع درمان دارويي مي باشد. ارتباط معناداري نيز بين دو نوع درمان استفاده شده جهت متغيرهاي افسردگي، نگراني و اضطراب وجود ندارد.

Background and Purpose: Due to the small number of studies on obsessive compulsive disorder and the existence of non-pharmaceutical treatments، it is possible to introduce the Metacognitive therapy as an alternative with long-term effects. The purpose of present study was to compare the effectiveness of metacognitive therapy versus pharmaceutical therapy on the patients with obsessions in Obsessive-Compulsive Disorder. Methods and materials: This research is a quasi-experimental design with experimental and control groups. The participants were equally assigned into two groups with 8 members، metacognitive therapy (14 sessions) and pharmaceutical therapy (one month). Pretest and posttest were given to both groups: MCQ30، YBOCS، DASS21، BDI&II، STAY-T. The obtained data were analyzed in SPSS 18 using t-test، chi-square and covariate analysis. Results: The results showed a preference for metacognitive therapy in decreasing obsession intensity (P=0.006) with pretest mean of 50.13±2.07 and posttest mean of 10.25±2.81، negative variables of metacognition (P=0.001) with pretest mean of 15.00±2.72 and posttest mean of 11.75± 2.25. A significant relationship was observed between the general functioning and the pharmaceutical therapy (P=0.042) with pretest mean of 60.25±4.83 and posttest mean of61.75±5.28. However، no significant differences were observed between the two types of therapy as far as depression (0=0.09)، worry (p=0.07) and anxiety (p=0.2) are concerned. Conclusion: The results indicated better results with metacognitive therapy in reducing the obsessions، stress and negative metacognitive beliefs. However، enhancing the overall functioning of the patients can be achieved with pharmaceutical therapy. There were no signification correlation between the two types of therapy for treating depression، worry and anxiety.