بررسي تأثير آموزش توجه اشتراكي بر ميزان آغازگري - پاسخ دهي اجتماعي كودكان داراي اختلال اوتيسم: - پژوهش مورد منفرد

Investigating the Effect of Joint Attention Training on the Degree of Social Initiation-Responding of Children with Autism Spectrum Disorder: Single-Subject Research

اختلال اوتيسم مشكلات زيادي را براي كودك ايجاد مي‌كند. آغازگري -پاسخ‌دهي اجتماعي، يكي از اين مشكلات است كه تأثير قابل ‌توجهي بر مهارتهاي رشدي و تحولي كودك دارد. با توجه به اين، پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير آموزش توجه اشتراكي بر ميزان آغازگري-پاسخ‌دهي اجتماعي كودكان داراي اختلال اوتيسم انجام گرفت. روش بررسي: جامعه آماري شامل كليه كودكان داراي اختلال اوتيسم در شهر اصفهان بود. از آنجا كه پژوهش حاضر، به دنبال موارد خاص و يا غيرمعمول بود، از روش نمونه‌گيري هدفمند استفاده شد. بر اين اساس، سه كودك زير 6 سال كه علائم و نشانه‌هاي اختلال اوتيسم را داشتند، به‌ عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مقياس تشخيص اوتيسم گيليام (GARS) و مقياسِ سنجشِ رفتاريِ تعاملات اجتماعي در كودكان خردسال (BASYC) بود. در اين پژوهش از روش مورد منفرد با طرح A-B و پيگيري استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين نمرات از 30/95، 40/77 و 40/37 براي هر سه آزمودني در خط پايه به 51/05، 50/05 و 50/38 در موقعيت مداخله رسيد. طي تحليل ديداري نمودار داده‌ها، مداخله در هر سه آزمودني اثربخش بود. درصد غيرهمپوشي داده‌ها (PND) در دو موقعيت خط پايه و مداخله براي هر سه شركت‌كننده به ترتيب 70%، 90% و 90% بود. اين اثربخشي در موقعيت مداخله نيز همچنان قابل‌ مشاهده بود. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج بدست ‌آمده مي‌توان اين‌گونه قضاوت كرد كه آموزش توجه اشتراكي، روشي مناسب جهت بهبود آغازگري-پاسخ‌دهي اجتماعي در كودكان داراي اختلال اوتيسم است و مي‌توان از اين روش، در مراكز آموزشي و درماني كودكان داراي اختلال اوتيسم استفاده كرد.

Purpose: ASD engenders a lot of problems for children. Social initiation-response is one of these problems having significant effects on children’s developmental skills. Accordingly, the present study aimed to investigate the effect of joint attention training on the degree of social initiation-response of children with ASD. Methods: The population of the study included all children with ASD in the City of Isfahan. Since the present study was to find specific or non-normal cases, the purposive sampling method was used. Accordingly, three children aged under 6 years old with symptoms of ASD were selected as subjects. The research instruments were the Gilliam Autism Rating Scale and Validation of the Behavioral Assessment of Social Interaction in Young Children (BASYC). In the present study, the single-subject research with A-B design and follow-up was employed. Results: Mean scores for the three subjects in the baseline state as 39.95, 40.77, and 40.37 reached 51.05, 50.05, and 50.37 in the intervention state. During visual analysis of charts of data, intervention in the three subjects was effective. The PND in the two baseline and intervention for the three participants were 70%, 90%, and 90% respectively. This effectiveness can be observed in the intervention state. Conclusion: Regarding the obtained results, it can be judged that joint attention training is an appropriate method for improving social initiation-response in children with ASD and it can be used in educational and health centers of children with ASD.