تاثير يك دوره برنامه تمريني تركيبي منتخب بر عملكردهاي حركتي تعادل و قدرت عضلاني پسران مبتلا به سندرم داون

The Effect of a Selective Combined Training Program on Motor Performances Balance and Muscle Strength in Boys with Down syndrome DS

سندرم داون شايعترين اختلال كروموزومي و شايعترين علت ژنتيكي كم­تواني ذهني در انسان است. هدف از اين مطالعه تاثير يك دوره برنامه تمريني تركيبي منتخب بر عملكردهاي حركتي تعادل و قدرت عضلاني پسران مبتلا به سندرم داون است. روش بررسي: 20 پسر مبتلا به سندرم داون با سن 12-20 سال به طور تصادفي در دو گروه تجربي 10 نفر و گروه كنترل 10نفر قرار گرفتند. گروه تجربي، تحت برنامه تمريني تركيبي به مدت 45-60 دقيقه در روز و 3 بار در هفته، به مدت 8 هفته قرا گرفتند. براي ارزيابي قدرت عضلاني و تعادل در افراد مبتلا به سندرم داون، نيروي عضلاني با دينامومتر دستي (MMT , North coast, USA) و تعادل با شارپند رومبرگ (0/91 -0/90=r) با چشمان باز و بسته اندازه­گيري شد. تجزيه و تحليل آماري با استفاده از آزمون آماري واريانس دو طرفه (ANOVA) با اندازه­گيري مكرر استفاده شد(0/05≥p). يافته ها: نتايج آزمون تحليل واريانس بين گروهي با اندازه­ هاي مكرر نشان داد كه قدرت Flexion زانو (0/05≥p)، Extension زانو(0/05≥p)، Flexion ران(0/05≥p)، Extension ران(0/05≥p)، Plantar Flexion مچ (0/05≥p)، Dorsiflexion مچ(0/05≥p) و همجنين تعادل ايستا با چشمان باز (سطح سفت) (0/05≥p)، تعادل ايستا با چشمان بسته (سطح سفت) (0/05≥p) ، تعادل ايستا با چشمان باز (سطح نرم) (0/05≥p)، تعادل ايستا با چشمان بسته (سطح نرم) (0/05≥p)، در گروه تمريني به طور معناداري بهتر از گروه كنترل مي باشد. نتيجه گيري: برنامه تركيبي قدرتي و حس عمقي تعادل و پاسچرال در كودكان مبتلا به سندرم داون را بهبود مي بخشد كه ممكن است به علت افزايش قدرت عضلاني و يكپارچه سازي ورودي حس عمقي باشد.

Purpose: Down syndrome is the most common chromosome abnormality and the most common genetic cause of intellectual disabilities in humans. The aim of this study was to investigate the effect of a selective combined training program on motor performances, balance and muscle strength in boys with Down syndrome. Methods: Twenty boys with Down syndrome aged ranged from 12 to 20 years were randomly assigned either into an experimental group (n=10) or control group (n=10). Subjects in the experimental group underwent combined training program for 45 and 60 minutes per day, 3 times a week, for 8 weeks. To evaluate the muscle strength and balance in subjects with Down syndrome, muscles force was measured with handheld dynamometer (MMT, North coast, USA) and balance with Sharped Romberg (r=0.90-0.91) with eyes both being open and close. Two-Way ANOVA with Repeated Measures was used to analyze the data (p≤0.05). Results: ANOVA with repeated measures showed that knee flexion strength (p≤0.05), Knee extension (p≤0.05),hip flexion (p≤0.05), hip extension (p≤0.05), ankle plantar flexion (p≤0.05), ankle dorsiflexion (p≤0.05), and also static balance with eyes open (hard surface) (p≤0.05) ,static balance with eyes being close (hard surface) (p≤0.05), static balance with eyes being open (the software) (p≤0.05), static balance with eyes being close (the software) (p≤0.05) of the intervention group was significantly better than the control group. Conclusion: A combined strength and proprioceptive training improves postural balance in children with DS. This could be due to the enhancement in muscle strength and proprioceptive input integration.