ويژگي هاي گفتمان روايتي در بزرگسالان فارسي زبان

Narrative Discourse Characteristics Persian Speaking Adults

زبان در طول زندگي انسان براي برقراري تعاملات اجتماعي اهميت زيادي دارد و آسيب­ شناسان گفتار و زبان نيز در حفظ و ارتقاي گفتار و زبان در افراد نقش مهمي دارند. در دوران بزرگسالي، با افزايش سن خصوصا در دوران سالمندي اغلب تغييراتي در عملكرد شناختي به وجود مي‌آيد. اين تغييرات بر روي توانمندي هاي دركي و بياني زبان تاثير مي‌گذارد. بنابراين از آنجا كه با آگاهي از تغييرات ويژگيهاي گفتمان در سنين مختلف زندگي مي‌توان به بهبود گفتمان و ارتباط در سالمندي كمك كرد، مطالعه زبان در سنين مختلف بزرگسالي امري ضروري به نظر مي­ رسد. روش بررسي: پژوهش حاضر يك مطالعه­ ي توصيفي- تحليلي و از نوع مقطعي است. در اين مطالعه گفتمان روايتي 91 فرد بزرگسال در دامنه سني 19 تا 74 سال كه به چهار گروه سني تقسيم شده بودند، مورد بررسي قرارگرفت. ابتدا هر فرد فرم رضايت ­نامه شركت در پژوهش و فرم اطلاعات فردي را پر كرد. سپس ارزيابي شناختي با استفاده از آزمون غربالگري (Mini-Mental State Examination ;MMSE) و در نهايت، ارزيابي توانايي هاي گفتمان روايتي با استفاده از آزمايه ارزيابي گفتمان روايتي فارسي انجام شد. به منظور بررسي نرمال بودن داده­ ها از آزمون كولموگروف- اسميرنوف استفاده استفاده‌گرديد و پس از تاييد نرمال بودن داده‌ها در مورد ابزار انسجام، براي مقايسه اين متغير در گفتمان روايتي در گروههاي مختلف سني از آزمون ANOVA و برايي متغير پيوستگي كه توزيع آن نرمال نبود از آزمون Kruskal-Wallis استفاده شد. تحليل ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS انجام گرديد. يافته ­ها: بين گروه سالمند و هر يك از سه گروه ديگر از لحاظ دو متغير انسجام و پيوستگي تفاوت معنادار آماري وجود دارد (0/01>p). نتيجه­ گيري: نتايج اين مطالعه نشان‌دهنده اين ست كه توانايي هاي مربوط به گفتمان تحت تاثير سن و خصوصا سالمندي قرار مي‌گيرند. به همين دليل نياز است تا آسيب‌شناسان گفتار و زبان توجه به نيازهاي زباني و نيازهاي شناختي زيربنايي آنها را در برنامه­ هاي باليني خود جاي دهند.

Purpose: During human life, language is important in social interaction and speech and language pathologists play a significant role in preservation and promotion of speech and communication in people. In adulthood, increasing age and particularly aging changes most cognitive functions that have impact on the ability of receptive and expressive language. As communication and discourse in aging can be improved by obtaining information on changing discourse features, studying language in different ages is crucial. Methods: This research is a descriptive-analytic cross-sectional study. In this study, 91 adult narrative discourses, with the age ranges of 19 to 74 years, divided into four age groups. First, each participant filled out personal information and consent form to participate in the research. Then cognitive assessment using Mini-Mental State Examination (MMSE) screening test was conducted. Finally, their capabilities of narrative discourse were evaluated using Persian narrative discourse assessment task. In order to check the normality of the data, the Kolmogorov-Smirnov test was used. For comparison of narrative discourse in different age groups, ANOVA and Kruskal-Wallis tests were used (for cohesion and coherence respectively). Results: Both cohesion and coherence variables were significantly different among aging group and all three other groups (p<0.01). Conclusion: Results of the present study indicate that discourse abilities are affected by age and especially by aging. Therefore, it is necessary for speech and language pathologists to consider the cognitive and linguistic demands in their clinical applications.