ارزيابي پردازش زماني در افراد مبتلا به ديابت نوع 1 با استفاده از آزمون توالي الگوي ديرشي

Evaluation of Temporal Processing in Patients with Type1 Diabetes in Duration Pattern Sequence Test

ديابت نوع 1 يكي از شايع ترين بيماري هاي مزمن در سنين جواني مي باشد. Hypoglycemia و همچنين اثرات سمي Hyperglycemia از جمله عواملي هستند كه در ايجاد تغييرات و اختلالات سيستم عصبي مركزي، مشاركت مي كنند. پردازش زماني شنوايي از توانايي هاي مهم دستگاه عصبي شنوايي مركزي است هدف ازمطالعه حاضر مقايسه توانايي پردازش زماني در افراد مبتلا به ديابت نوع1 با گروه كنترل با استفاده از آزمون الگوي ديرشي مي باشد. روش بررسي: اين پژوهش مقطعي- مقايسه اي بر روي دو گروه افراد شامل 25 فرد مبتلا به بيماري ديابت شيرين نوع 1 و 25 فرد هنجار در محدوده سني 20 تا 30 سال انجام شد. شركت كنندگان با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و تحت ارزيابي با آزمون الگوي ديرشي قرار گرفتند. براي مقايسه ميانگين مقادير عددي درصد پاسخ هاي صحيح آزمون الگوي ديرشي بين دو گروه كنترل و مبتلا به ديابت، از آزمون T-test مستقل و براي بررسي همبستگي بين HbA1c (Hemoglobin A1c) و درصد پاسخ هاي صحيح آزمون الگوي ديرشي از آزمون ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. يافته ها: در آزمون الگوي ديرشي اختلاف معناداري بين نتايج دو گروه در هر دو گوش و در زنان و مردان مشاهده شد. همچنين بين مولفه درصد پاسخ هاي صحيح آزمون الگوي ديرشي با ميزان HbA1c همبستگي منفي معناداري مشاهده گرديد. نتيجه گيري: آزمون توالي الگوي ديرشي يك آزمون حساس به ضايعات كورتيكال مي باشد كه نتايج حاصل از آن در پژوهش حاضر نشان مي دهد افراد مبتلا به ديابت نوع 1 در آزمون الگوي ديرشي نتايج ضعيف تري نسبت به افراد گروه كنترل دارند كه اين مسئله مي تواند به نوعي بيانگر وجود نقص در توانايي پردازش زماني در اين افراد باشد.

Purpose: Type 1 diabetes is one of the most common chronic diseases in young adults. Hypoglycemia, as well as toxic effects of hyperglycemia, is among the factors contributing to the development of central nervous system disorders. Auditory temporal processing is one of the important abilities of the central nervous system. The aim of this study was to compare the ability of auditory temporal processing in these patients with normal subject using duration pattern test. Methods: This cross-sectional study was carried out on two groups of subjects including 25 Diabetes Mellitus type 1 and 25 normal subjects aged 20-30 years of age. Independent T-test was used to compare the mean of numerical values between normal and diabetic subjects and Pearson correlation coefficient test was used to check the correlation between HbA1c and the percentage of the correct answers for the duration pattern test. Results: In the duration pattern test, there was a significant difference between the results of patients with type 1 diabetes and normal subjects in both ears and in men and women. Additionally, there was a significant negative correlation between the percentage of correct responses of duration pattern test and HbA1c levels. Conclusion: Duration pattern test is a cortical-sensitive test and the results of this study show that people with type 1 diabetes mellitus have a weaker results than the normal ones, and these results may indicate a defect in the ability of temporal processing in these individuals.