تحليل تطبيقي كاربري‌هاي اوقات فراغت مناطق شهرداري شهر اصفهان در دورة 1385 – 1375

A comparative analysis of land use for leisure purposes in the districts of Esfahan city inthe 1996-2006 period

شناخت و تحليل فضايي كاربري اراضي مناطق شهري و كاهش نابرابري هاي ناشي از ناموزني و قطبي شدن آن ها در مناطق شهري زيربناي برنامه ريزي است. اين پژوهش به بررسي و تحليل فضايي كاربري هاي اوقات فراغت در مناطق 10 گانه شهرداري اصفهان پرداخته است. در اين پژوهش كاربري اوقات فراغت شامل: كاربري هاي فرهنگي، مذهبي، جهانگردي و پذيرايي، ورزشي، تفريحي، پارك و فضاي سبز است. تغيير الگوي زندگي، احساس نياز به اوقات فراغت در ساكنان شهر ها را روز به روز افزايش داده است. اهداف اين پژوهش، ميزان برخورداري مناطق شهر اصفهان از كاربري اوقات فراغت و مقايسه تطبيقي اين كاربري هادر سال هاي 1375 تا 1385 است. روش پژوهش، توصيفي- تحليلي بااستفاده از مدل هاي توسعه اوقات فراغت (LDI) و ضريب تغيير پذيري ويليامسون (CV) است. نتايج حاصل توسط مدل (LDI) مشخص مي سازد كه در سال 1375 منطقه 6 با امتياز 0/74 رتبه اول، منطقه 8 با امتيازي در حدود 0/38 در رتبه دوم و منطقه 3 با امتياز 0/23 در رتبه سوم قرار گرفته اند و مناطق 1، 4 و 5 به ترتيب در پايين ترين رتبه قرار دارند. بر مبناي محاسبات شاخص تركيبي توسعه گردشگري در سال 1385، در ميان مناطق شهر اصفهان، منطقه 3 با امتياز 0/80 رتبه اول، منطقه 4 با امتيازي در حدود 0/73 در رتبه دوم و منطقه 6 با امتياز 0/58 در رتبه سوم قرار گرفته اند. و مناطق 10، 8 و 2 به ترتيب در پايين ترين رتبه در سال 1385 قرار دارند. در نهايت توزيع كاربري هاي اوقات فراغت شهر اصفهان در مناطق و طي زمان در حال تغييرات ناموزوني است.

Due to everyday need of entertainment in today's cities,the changein work patterns and life styleis growing. On the other hand, restoration and preservation of the vitality and dynamism of cities and urban environments requires the presence of both urban spaces, inhabitants, and their social interactions with one another. This study aims to find the indexes of extension of city districts as compared to that of leisure uses during 1996 to 2006. A cross-sectional method is usedalong with quantitative models including Leisure Development composite index (LDI) and Williamson coefficient of variation (CV). The results based on the model (LDI) in 1996 marks the sixth district with a score of 0.74 as the first-rank place, district 8 with a score of 0.38 in the second rank, and district 3 with a score of 0.23 as the third-rank pace in the city.Districts 1, 4 and 5 are descendently rated. Based on a combination of measures to develop tourism in 2006, the city district 3 with a score of 0.80 was in the first place, district 4 with a score of 0.73 in the second place, and district 6 with a score of 0.58 in the third rank.Districts 10, 8 and 2were ordered descendently.The distribution of the indices related to the leisure areas in the city in 2006, using the Williamson model, reveals unequal access to recreational areas by the residence of the city.