مقايسه تاثير تمرين ذهني و تمرين ايزومتريك حداكثر بر افزايش قدرت عضلات گريپ

A comparison between the effect of mental practice and isometric exercise on increasing maximal isometric grip muscle strength

سابقه و هدف: درمان ضايعات عضلاني از جمله ضعف و آتروني يكي از عواقب ناشي از بي حركتي متعاقب التهاب، درد، جراحي‌ها و.... مي باشد. مطالعات انجام شده نشان مي‌دهدكه تمرين ذهني مي‌تواند از بروز ضعف و آتروفي عضلاني در زماني كه انجام حركات فعال ممنوعيت دارد جلوگيري نمايد.. هدف از انجام اين تحقيق مقايسه تاثير تمرين ذهني و انقباض ايزومتريك حداكثر بر افزايش قدرت عضلاني و معرفي اين روش نوين به درمانگران مي‌باشد. مواد و روش‌ها: تحقيق بصورت مداخله‌اي روي 37 خانم جوان سالم(25-18 سال) انجام شد. اين افراد بصورت تصادفي در سه گروه تمرين ذهني، انقباض واقعي و گروه كنترل قرارگرفتند. افراد گروه تمرين ذهني به مدت سه هفته تمرين ذهني انقباض ايزومتريك حداكثر عضلات گريپ را انجام دادند. در افراد گروه تمرين واقعي در همان دوره زماني انقباض ايزومتريك حداكثر عضلات گريپ انجام مي‌شد و گروه كنترل در اين مدت از هرگونه تمرين ذهني و فيزيكي خودداري مي‌نمودند. ميزان قدرت ايزومتريك حداكثر گريپ در هر سه گروه قبل و بعد از مداخله با استفاده از دستگاه دينامومتر(Hydraulic hand 10533) مورد سنجش قرار گرفت. يافته‌ها: مطالعه ما نشان داد كه تغييرات ميانگين قدرت ايزومتريك حداكثر گريپ در دو گروه تمرين ذهني و تمرين واقعي قبل و بعد از مداخله معني‌دار بوده است (000/0p=). در حالي كه در گروه كنترل تغييرمعني داري درقدرت عضلاث گريپ ديده نشد(453/0p=). مقايسه ميانگين تغييرات قدرت ايزومتريك حداكثر در گروه تمرين ذهني و تمرين واقعي تفاوت معني داري نداشت. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد كه بتوان از تمرين ذهني در جهت حفظ يا افزايش قدرت عضلاني سود جست. پيشنهاد مي‌شود از تركيب اين روش نوين با ساير روش‌هاي معمول در برنامه‌هاي توان‌بخشي استفاده گردد.

Introduction: It is for many years that researchers are searching to find a way to treat muscular disorders including weakness and atrophy, which are consequences of the lack of movement. Therefore, clinicians are always waiting for a way to prevent these weakness and atrophy, especially when active movements are forbidden. In addition, there has always been a question whether muscle performance can be improved without performing any joint movements or muscle contractions. Studies have shown that mental practice can be a good answer for it. However, this effective, negligible risk and low cost method are not used by therapists. The present study was performed to compare the effects of mental practice and maximal Isometric exercise on increasing grip muscle strength. Materials and Methods: This study was carried out on 37 young healthy female (18-25years old) who randomly divided into mental practice, Isometric exercise and control group. The mental practice group performed imagined maximal isometric contraction of grip muscle for 3 weeks and the isometric exercise group performed maximal isometric contraction of some muscles, while the control group didn’t perform any imagined or physical practice at the same period of time. The amount of maximal grip strength was determined by hydraulic hand dynamometer before and after training. Data analysis was carried out using paired t-tse. Results: Performing mental practice and maximal isometric contraction produced a significant increase in isometric strength of grip muscles (p=0.000). While the control group didn’t show any significant changes (p = 0.453). Furthermore, there was no significant difference between the mental practice and the isometric contraction group. Conclusion: It is suggested that therapists combine this new method with the other common methods in their rehabilitation programs.