توصيف و تحليل نقوش صخره اي ظفر آباد هگلان، كردستان

بدون عنوان

نقوش صخره‌اي را شايد بتوان به عنوان قديمي‌ترين جلوه هنري جامعه انساني در نظر گرفت. سابقه اين هنر را بيش از سي‌هزار سال تخمين زده‌اند و در ايران نيز سابقه طولاني دارد. دشت ميان كوهي دهگلان واقع در ميان رشته كوه‌هاي زاگرس، به لحاظ دارا بودن شرابط زيست‌محيطي مناسب در طول تاريخ، اقوام مختلفي را به سوي خود جذب كرده و از كهن‌ترين ايام بستر مناسبي را براي زيستن و تداوم حيات انسان فراهم آورده است؛ وجود آثار باستاني بسيار از جمله سنگ‌نگاره صخره‌اي ظفرآباد و تپه‌هاي باستاني مربوط به ادوار مختلف تاريخي و پيش‌ازتاريخ گواهي بر اين مدعاست. هرچند به طور كلي تعيين قدمت نقوش صخره‌اي كاري دشوار به نظر مي‌رسده اما نحوه ترسيم نقوش صخره‌اي ظفرآباد و حيوانات منقوش در آن» مجموعه اين نقوش را به نقوش صخره‌اي پيش‌ازتاريخ شبيه مي‌نمايد؛ ليكن وجود آثار سفالي دوران تاريخي به خصوص دوره اشكاني در كنار اين اثره نسبت دادن آن را به دوران پيش‌ازتاريخ دچار شك و ترديد نموده است. اين گزارش به شرح و بررسي نقوش مذكور بر مبناي بازديد ميداني مي‌پردازد و هدف از آن معرفي اثري است كه شايد به دليل دور از دسترس بودن كم‌تر شناخته شده است. اين نفوش صخره‌اي در روستاي ظفرآباد در قسمت جنوب شرقي استان كردستان و شمال شرقي شهرستان دهگلان، در دامنه جنوب غربي كوهي موسوم به كوه شيدا واقع شده است. در اين صخره نگاره مي‌توان صحنه شكار حيواناتي چون بز كوهي و گوزن را به وسيله افرادي سوار بر اسب مشاهده نمود

بدون چكيده