مقايسه بين توكل و اعتماد به خدا با اضطراب وجودي در ميان مدرسان رشته علوم انساني و غير علوم انساني

بدون عنوان

تحقيق حاضر در زمينه دانش هاي بين رشته اي انجام شده ، از يك سو مربوط به زمينه روانشناسي و مذهب و از سوي ديگر مربوط به فلسفه و انسان شناسي است. اين پژوهش به مقايسه بين توكل و اعتماد به خدا با اضطراب وجودي در ميان مدرسان رشته علوم انساني و غير علوم انساني پرداخته است . از نظر روش شناسي تحقيق حاضر از نوع توصيفي واز شاخه همبستگي است . بدين منظور 234 نفر از اعضاي هيات علمي دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب به روش نمونه گيري طبقه اي انتخاب شدند و تمامي شركت كنندگان با دو آزمون (اضطراب وجودي) و (راهيابي در حوادث و رخدادهاي زندگي) مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد با بالا رفتن سن و سابقه كار مدرسان ، ميزان اضطراب وجودي آنها كاهش مي يابد . بنابراين، سن و سابقه كار به عنوان عاملي اثربخش در كاهش اضطراب وجودي است . همچنين يافته ها نشان داد كه بين توكل با اضطراب وجودي در بين مدرسين غير علوم انساني همبستگي منفي معناداري وجود دارد اما بين توكل و اعتماد به خدا با اضطراب وجودي در بين مدرسين علوم انساني رابطه معناداري وجود ندارد . اين در صورتي است كه همچنين تفاوت معنادراي بين اضطراب وجود و توكل و اعتماد به خدا در بين مدرسان رشته هاي علوم انساني با مدرسان غير علوم انساني وجود ندارد.. خلاصه ماشيني: مقايسه بين توكل و اعتماد به خدا با اضطراب وجودي در ميان مدرسان رشته علوم انساني و غير علوم انساني محمود عبائي كوپايي 1 ليلا سر آباداني تفرشي 1 چكيده : تحقيق حاضر در زمينه دانش هاي بين رشته اي انجام شده ، از يك سو مربوط به زمينه روانشناسي و مذهب و از سوي ديگر مربوط به فلسفه و انسان شناسي است . اين پژوهش به مقايسه بين توكل و اعتماد به خدا با اضطراب وجودي در ميان مدرسان رشته علوم انساني و غير علوم انساني پرداخته است . فرضيه پژوهشي تاييد مي شود و بين توكل و اعتماد به خدا با اضطراب وجودي در بين مدرسين رشته غير علوم انساني رابطه منفي يا معكوس وجود دارد . مي توان احتمال داد ميان سالان به دليل تجارب بيشتر و غني تر ، منزلت اجتماعي و حرمت شغلي بهتر، روابط اجتماعي گسترده تر ، هنگام بروز يك مشكل و سانحه ، توان مقابله اي بهتري در برابر موقعيت هاي اضطراب آفرين و سوانح و حوادث زندگي داشته باشند اين موضوع باعث شده است كه سن و سابقه كار به عنوان متغيير پيش بين ، مقادير اضطراب وجودي به عنوان متغير ملاك را پيش بيني كند. ( منصور، 1380 ) چنانكه اين تحقيق نيز نشان داده است ، بين توكل و اعتماد به خدا با اضطراب وجودي در مدرسين رشته علوم انساني رابطه منفي وجود دارد . اين در صورتي است كه بين توكل و اعتماد به خدا با اضطراب وجودي در مدرسين رشته غير علوم انساني رابطه منفي وجود دارد .

بدون چكيده