بررسي ميزان اميد به آينده دانشجويان و عوامل اجتماعي مرتبط با آن (مورد مطالعه دانشجويان دانشگاه محقق اردبيلي)

بدون عنوان

ميزان اميد به آينده جوانان به عنوان نوعي نگرش نسبت به آينده مسير حركت جامعه را در آينده نشان مي دهد و پرداختن به چنين موضوعي به عنوان مقوله اي فرهنگي – اجتماعي داراي اهميت اساسي است. از اين رو هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي عوامل موثر اجتماعي بر اميد به آينده دانشجويان محقق اردبيلي هست. روش پژوهش پيمايشي و ابزار گردآوري اطلاعات پرسش نامه بوده است. از 400 نفر دانشجو كه از بين 11280 نفر از دانشجويان در حال تحصيل در سه مقطع فوق ديپلم، ليسانس و فوق ليسانس در دانشگاه (محقق اردبيلي) در نيمسال اول سال تحصيلي 95-94 از طريق نمونه گيري طبقه بندي شده متناسب با حجم نمونه انتخاب شده و اطلاعات مربوط به پژوهش مورد نظر جمع آوري شد. متغير وابسته اين پژوهش (اميد به آينده) و متغير هاي مستقل شامل (رضايت از زندگي، آنومي اجتماعي، محروميت نسبي، احساس بي قدرتي و پايگاه اقتصادي - اجتماعي) بوده است. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه از بين متغيرهاي مستقل پژوهش تنها متغير پايگاه اقتصادي - اجتماعي با اميد به آينده رابطه معناداري نداشت اما بين ساير متغير ها رابطه معنادار بود و هيچ يك از متغير هاي زمينه اي نيز با ميزان اميد به آينده ارتباط معناداري نداشتند. و با توجه به نتايجي كه در رگرسيون چند متغيره اين پژوهش بدست آمد اين است كه در بين متغيرهاي مستقل، متغير احساس بي قدرتي با ضريب(351/ 0) و بعد از آن متغير رضايت از زندگي با ضريب(217/ 0)بيشترين ارتباط را بر متغير اميد به آينده داشته اند. خلاصه ماشيني: متغير وابسته اين پژوهش (اميد به آينده) و متغير هاي مستقل شامل (رضايت از زندگي ، آنومي اجتماعي، محروميت نسبي، احساس بي قدرتي و پايگاه اقتصادي - اجتماعي) بوده است . k 2 a = K (1−∑i =21 si) K-1 st جدول 2 : نتايج تحليل پايايي متغيرهاي اصلي پژوهش متغير تعداد گويه ها ضريب پايايي اميد به آينده 9 0/728 رضايت از زندگي 15 0/843 وضعيت آنومي اجتماعي 8 0/801 احساس محروميت نسبي 10 0/806 احساس بي قدرتي 12 0/818 پس از تدوين پرسش نامه ، پرسش نامه ها به مدت 34 روز در دي و بهمن ماه 1394 به صورت تصادفي طبقه بندي شده متناسب با حجم نمونه در ميان دانشجويان دانشگاه محقق اردبيلي توزيع گرديد. با توجه به اين كه مقدار اين رابطه برابر با0/300است به صورت مستقيم و مثبت مي باشد بدين معني كه با بيشتر بودن احساس محروميت نسبي دانشجويان ميزان اميد به آينده آنها نيز بيشتر خواهد بود و بالعكس . با توجه به آزمون فرضيه هاي پژوهش حاضر متغير اميد به آينده به عنوان متغير وابسته پژوهش در رابطه با متغيرهاي مستقل متشكل از شش متغير(رضايت از زندگي، آنومي اجتماعي، احساس محروميت نسبي، احساس بي قدرتي، پايگاه اقتصادي - اجتماعي) مورد بررسي قرار گرفت . اين نتيجه نشان ميدهد كه با افزايش محروميت نسبي، ميزان اميد به آينده دانشجويان نيز افزايش مييابد نتايج بدست آمده در اين پژوهش نشان داد كه دانشجويان در جامعه آماري اين پژوهش ، شرايط خود را در مقايسه با افراد مشابه خود و ديگران با نوعي محروميت نسبي ارزيابي كرده اند كه از اين حيث بر ميزان نا اميدي آنها نسبت به آينده در جامعه افزوده شده است .

فاقد چكيده