بررسي رابطه بين سبكهاي تصميم‌گيري مديران با ميزان خلاقيت و مديريت مشاركتي در مدارس راهنمايي

هدف: هدف از اين پژوهش، بررسي رابطه بين سبك هاي تصميم گيري مديران با خلاقيت و مديريت مشاركتي در مدارس متوسطه اول شهرستان سنندج است.      روش: روش پژوهش، توصيفي از نوع  همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه مديران مقطع متوسطه اول شهرستان سنندج است كه حجم نمونه آماري 78 نفر است. ابزار گردآوري اطلاعات اين پژوهش شامل سه پرسش نامه: سبك هاي تصميم گيري هاديزادهمقدم وطهراني (1387) و مديريت مشاركتي مقيمي (1381) و خلاقيت صنعتي زاده (1389) است. براي تجزيه و تحليل داده ها، متناسب با سؤالات تحقيق از روش آماري توصيفي (فراواني، درصد، ميانگين، و انحراف معيار) و آمار استنباطي (آزمون ضريب همبستگي، رگرسيون گام به گام ) استفاده شده است.      يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد كه از بين مؤلفه هاي سبك هاي تصميم گيري، بين مؤلفه هاي عقلاني و آني با خلاقيت رابطه مثبت و معنا‌داري وجود دارد. همچنين يافته ها نشان داد كه فقط مؤلفه شهودي با مديريت مشاركتي رابطه مثبت و معناداري دارد. همچنين بين خلاقيت و مديريت مشاركتي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد.      نتيجه گيري: نتايج يه دست آمده نشان دادند كه مؤلفه هاي عقلاني و آني پيش بيني كننده بهتري براي خلاقيت بودند و همچنين مؤلفه شهودي پيش بيني كننده بهتري براي مديريت مشاركتي است.