بررسي اثر هيجانات خودآگاهانه (غرور، شرم و گناه) بر سطح خلاقيت دانشجويان

هدف: هدف اصلي اين تحقيق، بررسي اثرات هيجانات خودآگاه (غرور، شرم، گناه) بر سطح خلاقيت دانشجويان دانشگاه فردوسي مشهد است. روش تحقيق: اين تحقيق به لحاظ هدف كاربردي و به لحاظ روش پيمايشي مي باشد. جامعه آماري اين تحقيق شامل دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه فردوسي مشهد مي باشند كه 272 پرسش نامه به روش نمونه گيري تصادفي جمع آوري گرديد. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه مي باشد و از پرسشنامه اي با طيف 5 گزينه اي ليكرت كه شامل 40 سوال بود استفاده شده است. روايي محتوا از طريق پيش آزمون و تست خبرگان انجام گرفت. روايي سازه از طريق تحليل عاملي تاييدي مورد برسي قرار گرفت. به منظور تعيين پايايي آزمون از روش آلفاي كرونباخ و ضريب پايايي مركب استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از مدل يابي معادلات ساختاري و حداقل مربعات جزئي استفاده گرديد. يافته ها: نتايچ حاصل از آزمون فرضيه هاي تحقيق نشان داد كه غرور اصيل به ميزان 346/0، غرور عصبي به ميزان 195/0، احساس شرم به ميزان 177/0 و احساس گناه به ميزان 204/0 بر خلاقيت دانشجويان اثر دارد كه با توجه با اينكه عدد معناداري براي هر چهار ضريب خارج از بازه 96/1± مي باشد مي توان هر چهار فرضيه تأييد مي گردند. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي به دست آمده مي توان گفت كه غرور اصيل و احساس گناه رابطه معني دار و مثبتي با سطح خلاقيت دارند درحاليكه غرور عصبي و احساس شرم رابطه معني دار و منفي با خلاقيت دارند.